Kara toprak beni de bas bağrına,
Ümidim yok çıkmak için yarına.
Kim dayanır bu acının kahrına?
Gayrı artık bağrım bana yar oldu,
Beni yardan ayıranlar ettiğinden ne buldu.
Bir gün bu alemden göçüp gidersem,
Bil ki sebep senin cefan olmuştur.
Sanma suçlu olan kaderimizdir,
En büyük darbeyi bana aşkın vurmuştur.
Çekemez oldum aşkı bize ne verdi,
Mutluluk yollarında çare tükendi.
Hiç ayrılık yok diye yemin ederken,
Eller bizi nasıl da ayırıverdi.
Sensiz var olmanın ne anlamı var,
Söyle şimdi nasıl yaşayacağım.
Beni can evimden vuran sevdiğim,
Zor da olsa sensizliğe alışacağım.
rakı içerken dinlenirse neden yasaklandığı anlaşılabilir.
Aşık veysel'in söylediğinin tadını hiçbir coverini tutamadığı türkü.
Çünkü onun sesinde anlam bulur türkü.
"koyun , kuzu, bostan , tohum, kazma " ile bunlarla yaşamanın sese verdiği "toprak " tınısı ancak onun sesinde hissedilir.
