Stanley Kubrick dayımın Spartacus filmindeki sahnesinin türk sinemasındaki başarısız uyarlamasıdır. ayrıca kara muratın oğluyla veya en sevdiği yakınıyla ölümüne döğüşmesi de bu filmden aşırılmıştır. kabul etmeliyiz ki cüneyt arkınımız kötü senaryoların, adi aşırmaların kurbanı edilmiştir ancak biz onu taparcasına seviyoruz ve gözümüzde kirk douglastan daha üstün bi insandır gerçek jöndür jöntürktür öz türktür açılın hüleeeeeeeeeyyyyyyynnnn.
aynı ince sesli adam, tatar ramazan'ın final sahnesinde de karşımıza çıkıyor. hani o 'ben vurdum' meselesi var ya, orda işte. dikkatli izleyiciler anımsayacaktır o adamı. dikkatli olmayanlara da zaten anlatmam biraz zor.
"kara murat benim!" olayını biliyorsun hani, türk tarihine geçmiş spartaküs'ten öykünme o eşsiz hikayemiz. anlattırma işte bana, bizans imparatoru esirlere toptan sorar, "kara murat hanginiz?", bizimkiler hepimiz birimiz birimiz hepimiz içün düsturuyla(ki o zaman üç silahşörler de yoktu), hem de kahramanı satmamak babında sırayla, "kara murat benim!" deyu bağırıllar. bilenler bilmeyenlere anlatsın, kısa süreceğinden eminim.
cüneyt arkın'ın canlandırdığı kara murat serisinin vazgeçilmezidir bu sahne de haliyle. fakat bu sahnede amcalar sırayla bağırırken, mutlaka bi ince sesli, sesi kayık bi herif çıkar. motorrr:
- kara murat benim!
- kara murat benim!
- gara murad benim!(sen bence pisliksin)
- kara murat biniiiim!(aha bizimki)
- benim! kara murat benim!(ne meraklıymışın lan kara murat olmaya?)
asla ilk ya da sonuncu bağıran değildir, arada kaynar, fazla dikkati çekmez, misal yukarıda baştan dördüncü, sondan ikinciydi.
- ahah cüstinyanus, en azından hangisinin kara murat olmadığını biliyoruz değil mi? ahah. ahah.
(kara murat bu ensada yatak odasında prenses elanora'yı emineleştirmektedir, bağıradurun, oyalayın)
