haramiler'in garip bir şekilde hoşa giden şarkılarıdır. böyle insana garip bir efkâr yüklüyor resmen ve buna karşın hareketli bir melodiye sahip kendisi. paradoks gibi bir şeydir resmen.
evet evet sonunda...kara kış, kar dendi de bir türlü ankaraya gelmedi..korkuyordum yoksa ankara yağmayacak mı doğru düzgün diye..ama işte pencereden bakınca bu sabah tüm ankara beyaza bürünmüş, bir gelin gibi..kar yağıyor bugün ankaraya, ruhuma..ve örtüyor bir süreliğine de olsa tüm kötülükleri..huzur ve umut veriyor..bir kahve alma ve haramileri dinleme zamanı...
özlem niteliği taşıyan söylem. şu 100 derece sıcakta karın yağdığını düşünmek dahi ilaç gibi gelir bünyeye. artık hemen hemen hiç karın yağmadığı bir ankara'da yaşamanın ne kadar gerekli olduğunu hatırlatır. şu çirkin çöl şehrine neyin anlam katıp sevimleştireceğini getirir akıllara.
