çocuklukta kalan duygudur. artık kar yağınca trafik ne olacak işe gidip gelebilecek miyiz dışarıda yaşamak zorunda olanların durumu ne olacak gibi iç karartıcı duygular ağır basıyor. çocukken güzeldi kar yağardı bazen okullar tatil olurdu arabaların üstündeki kar tükenene kadar kar topu vs oynanırdı. büyüdükçe duygular tam zıt yönde değişiyor.
bembeyaz kar manzarasına uyanmak, anı fotoğraflamak, karlı parkurlarda yürümek, bir şeyler içmek, sohbet etmek ve daha birsürü şey, ekstra mutluluk verici bence.
başkaları ne hissediyor bilmiyorum ama, her kar yağdığında çocuk gibi seviniyorum.
(Lütfen beklenen kar yağsın artık)
arabası olanlara eziyet olsa da kar çoğu insana mutluluk verir. baltık ülkelerini o yüzden hep kıskanırım. dışarısı soğuk olsa da sıcacık sohbet ortamları varmış gibi gelir hep.
niye bu kadar sevindirdiğini anlamadığım hadisedir. insanın içindeki çocuğu dışarı çıkarır adeta.
bu saçma sevinci engelleyebilmek için bir öneri; kar yağışı durdurduktan sonra yerlerin vıcık vıcık olacağını düşünün. bakalım sevinebiliyor musunuz.
hatta bir keresinde aşmıştım artık. bir şeyden dolayı pişmanlık duyuyordum, neydi hatırlamıyorum tam olarak. ertesi günü kalktım baktım bir de ne göreyim, her yer bembeyaz...
cümlem şu olmuştu: ''allah beni affetti anne...''
hatırladım şimdi de gülümsedim. o'nu daha az tanıdığım zamanlar ne kadar da öksüz ve yetimmişim.
her kış büyük zevkle gerçekleştirdiğim eylem. çok güzel oğlum bu kış mevsimi . kar yağdığında ve yerleri tutmaya başladığında o etrafı ister istemez saran sessizlik, her tarafın bembeyaz olmasından kaynaklanan o sebepsiz mutluluk hissi sevindirir beni. insanların soğuktan dolayı birbirine daha yakın durması , o kalın kalın elbiseler içinde küçücük kalan vücutların sevimliliği , bembeyaz örtünün örttüğü tüm pislikler , bütün çirkinlikler kısa bir süre sonra kalkacak da olsa durduk yere mutlu eder beni.
o insan ben değilim. hangi botlarımı giysem, hangileri daha az kayar? hangi kazağımı giysem de üşümesem? gideceğim yere nasıl kısa yoldan gidebilirim? gibi çılgın sorularla boğuşurum. soğuğu sevmeyen ve çok kar gören biri olmamdan kaynaklansa gerek.
