sıcacık evinde çayını yudumlayan, entelektüelliği sadece okumaktan ibaret olan kişinin söylemidir. bir kere çıkın şu sokaklara gezin. sıcacık kafelerde çaylarınızı yudumlarken ettiğiniz entelektüel sohbetlere bir ara verin ve çıkın bir gezin. süslü cümlelerle oluşturduğunuz varoş tasavvuruna benziyor mu bakalım gördükleriniz. sonra gelin konuşalım; isterseniz varoş ağzıyla tartışırız isterseniz edebiyat parçalarız.
ben acayip elit olduğuma inanıyorum.*fakat 10 yaşındaki çocuk gibi sevindim, uyku girmiyor gözüme, sabah olsada kardanadamı nereye yapsam diye düşünüyorum şimdiden. ne varoşların adamıymışım la ben, ürktüm kendimden.*
boş tespitlerin boş adamının boş yorumudur. bu kadar mantıksız bir konu için gecenin bu saatinde hangi akla hizmet bu kadar uzun entry giriir bilinmez.
hayatlari boyunca hep dikkat cekme hevesinde olanlar -birazdan bu kisilere tekrar deginecegim- arada bir durup dusunur "ne yazsamda bi baslik acip kendi yazilarimi oylatsam" diyerek. ardindan kotunden* bir olay sallar ve buna inanir. illaki tanim istiyorsan bu yazima sana simdiden
"gotunden* sallamayi seven adamin diyecegi sozdur."
yeter sana bu.
ulan durzu varos niye sevinsin kar yagdiginda. varoslarda yasayan insanlar genellikle fakirdir lan, yakacaklari yoktur, usurler ve bir an once yaz gelsin diye battaniyenin altindan dua ederler. ayrica varoslarda sobada kacak komur, pacavra ve eski ayakkabi gibi ne bulursa yakilan maddeler yuzunden ogle bir koku salar ki, disariya soguk oldugu ve bu koku oldugu icin cikmak istemezsin.
sonra biri cikar kendince sosyolojik ve piskolojik analizi yaparak "kar yağdı diye sadece varoşlar sevinir" diye baslik acar. git baska basliklar ac; nutelladan soz et, yigit ozgur'un bir karikaturunu baslik olarak ac, bu tarz konular icin altyapin olmasina gerek yok.
siktir git gozum gormesin, neticede varoslarda buyuduk gerekirse kistiririm.
doğruluğuna inandığım bir görüş bu... bunca yıllık cemiyet hayatım var, kar yağdı diye sevinen bir tane elit, hali vakti yerinde, entelektüel insan görmedim...
kar yağdı diye sevinen insanların hepsinin kesinlikle bir varoş geçmişi var. üzerlerine sinmiş zavallılık kokusunun kar örtüsü altında kalıp hissedilmeyeceğini zannedecek kadar da içleri geçmiş.
kar beyazla özdeşleşir... temzilik, paklık, doğallık. tüm renkleri örten bir perde. aynı zamanda eşitlik nişanı. doğanın tek renge bürünmesi...
kar yağdığı zaman elit insanlara daha da yaklaşacaklarını hayal eden modern çağ varoşları o anı iple çekerler... çocuk gibi sevinirler. sorsanız çoğu aslında neden sevdiğini bilmez. derin metaforlar içeren bu doğa olayının bilinç altında yatan eziklik kompleksinin ilacı olduğunun farkına varamazlar... ama, severler işte. çünkü yağan karın geçmişte vaya gelecekte karanlık ne varsa örteceğini sanırlar. onlar için bir fırsat, bir umuttur...
cidden yaaa salak, çocuk, ezik veya varoş değilse nasıl bir manyak kar yağdı diye sevinir. birisi bunu bana açıklasın.
