bir fırtına tutsa bizi deryaya karsa dediğimiz oluyor bazen. karlar içinde kalıp bir kış masalına dönüşmek istiyoruz tüm kalbimizle. sanki kar içimizi de beyazlatacakmış gibi.
hem buz kesersek hissetmeyiz belki yaralarımızı.
bembeyaz elbisesiyle çok şık bir çam ağacı gibi zamanın tükenişini seyretmek bir tepede, sefil kaygılarıyla dolanan bir insan olmaktan daha güzel değil mi lan?
