yürürken her adımda biraz daha fazla, dışarıda değil aslında içinizde dolaştığınızı ve dış dediğiniz tüm sonsuzluğun aslında içiniz olduğunu, her sokağın sonunda sonsuzluğa çıktığını size anımsatan sokaktır...
tıpkı kendisini beğendirmeye çalışan insan gibidir o sokak. içerisindeki kirleri bembeyaz bir örtü ile örtmeye çalışmış...örtüsü eridikçe sevimsizleşen, etrafına çamur atan sokaktır. o an güzeldir.. ama çirkinleşmesi kaçınılmazdır.
izlemesi ve kulak vermesi dinlendirici olan sokaktır.
belki birkaç saat önce herkes çılgınlar gibi kartopu oynamıştır, koşturmuş bir yerlere yetişmeye çalışmıştır ama şimdi sokağın dinlenme vaktidir. gecedir, kimsenin dışarı çıkmaya takatinin olmadığı o vakit.
en sevdiğim zaman ve mekandır. o an huzur kaplar insanı, derin bir nefes aldırır. derinlemesine düşündürür bazen, bazen de göz yaşınız bir kar tanesi olur saklar benliğinizi.
