kapıyı vurup kaçmalar yoktu
boş vermiştim umudu
çocukluğun gürültüsü yoktu
boş vermiştim mutluluğu
başka renkler yoktu
her yer simsiyah oluyordu
ben geceleri sevmiştim
dikkat çeken birileri yoktu
en ön koltukta oturuyordu
soluk yüzü az görülüyor
saçları uzundu
ara sıra birileri gelip önümü kapatıyordu
adına yalnızlık demiştim
herkes uyumuş oluyor
kimse sevişmemizi bölmüyordu
aynadaki bakıp yüzünü geri çeviriyordu
her gidişi için bir sigara yakılıyordu
ben yalnızlık ve geceleri sevmiştim.
abbas ünal
