Hayatın gerçeğini anlar 5 yaşındaki çocuk, içerde misafir için duran ülker ece ve kendisine verilen dandik şeker.
ilerde de meslektaşı olduğu patron Mercedes' e biner bu çocuk belediye otobüsüne.
Yıllar geçer bu çocuk patron olur camaroya biner, yanındakiler otobüse. Dünya bu değişmez.
ne vereydik ? ordu gibi geliyor eşşek sıpaları. iyi şeker versen birbirlerine söyleyecekler ve ordular şeklinde hücum edecekler. mahalleler arası ziyaretle.
valla çocuklara kent falan veriyorum.
rafaellolar bana kadar.
milletin ne yer diye düsünmeden doğurup doğurup sokağa saldığı veletlere ferrero rocher yetiştirecek kadar zengin olanlar benim ayıbımı da kapatıversin bir zahmet.
Çikolataları biz yiyoruz şekerleri gelene geçene veriyoruz. Onu bulduğuna dua etsinler ben çocukken evde yok numarası yapıp, kapı deliğinden bizi izleyip giderler mi acaba diye tedirgin olan komşular biliyorum.
Misafire sunduğun, şekerden, çikolatadan ikram edeceksin, o da madlen yiyecek, fıstıklı lokum seçecek, Mutlu olacak, hatta al bir tane daha deyip yüreklendireceksin arkadaş!
Evladına, torununa tattırmadığın o merdiven altı zehir şekerlerini, elalemin çocuğuna yedirirken için hiç titremiyor mu?
Meselâ kendinden utanmıyor musun?
