1.
-
Düş evrenimin sırça köşkünde
karabasanlar çöker üstüme
sonsuzca uzar bir dipsiz kuyu
sabahı beklerim kan ter içinde
Açarım radyonun düğmesini
odama doluşur dünyanın dili
kimi beni anlatır kimi sizleri
içim ısınır huzur bulurum
Cama vurur yağmur tıpırtılarla
kapımı çalar sanki dostların eli
sergenden seslenir bir şiir denizi
yâr sesiyle mışıl mışıl uyurum.
* *
