misafir geldiğinde her genç kızın yapmak zorunda olduğu görevdir. Kapıda misafirleri karşılarsınız, misafirler içeri girer ama siz evinize giremezsiniz. Anne, ayakkabıları düzelt diyerek kapıyı suratınıza kapatır. Sanki ben çağırdım bu kadar insanı, bok var geliyorlar, bir de ayakçılık yapıyoruz serzenişlerini küfürle renklendirerek düzeltirsiniz. Eve girersiniz, anneniz gözünüzün içine bakar görev onayı için. Siz de gözünüzle tamam deyip huzura erersiniz.
bu işlemi mümkünse ayakkabılar ayaktan çıkarıldıktan en az 15 dk sonra yapmak makbuldür şayet yapacaksanız. ayrıca bu işlemi yaparken düşünülen şeyleri daha önce hiç düşünmemiş de olabilirsiniz. eğer arkadaşlarınız size einstein diyorsa; en güzel fikirleri bu işlem sırasında ortaya atabilirsiniz! (bkz: anne ben bi teori buldum)
evet efendim evin en küçüğünün kaçınılmaz zorunluluğudur. bereket benim annem pek bir pratiktir de ben çok az yaptım bu görevi ama nedendir bilmem şimdi anneme sorsam oda bilmez tamam ayıp olmasın diye yapılır ama onların yaptığıda ayıp değil mi kardeşim misafirliğe gidiyorsan eğer çıkar ayakkabını koy kenara fırlatmanın ne alemi var.
Ekseriyetle düzenlenen ayakkabılar, misafirin rahatça giymesi ve giyilecek kısmı kapıya bakacak şekilde düzenlenir. Ama ayakkabının burun kısmı kapıya doğru bakacak şekilde ayakkabı düzenlenirse, misafir ayakkabısını giyerken ev sahibine arkasını dönmeden ayakkabısını giymiş olacaktır. Bu davranış az bilinen görgü kurallarından olup, bir Osmanlı geleneğidir.
