Herkesin en az bir kez denediği çocukluk aktivitesi. babaannemin evinin kapıları bu iş için biçilmiş kaftandı. geniş ve yağlı boya ile boyanmış kapı kasası sayesinde zirveye çıkmak çok kolaydı. çorapları fırlattığımız gibi kardeşlerimle en tepeye kim çıkacak yarışması yapar, tepeden babamızın ve amcamızın omuzlarına atlardık.
çocukluğumun baş amacı. düşersem kafamı gözümü kırmayayım diye her tarafa yastık döşerdim. çocukken bile mantıklı biriymişim. madem o kadar mantıklıydım niye oraya çıkmaya çalışıyordum onu bilemem, ama çocukken de mantık bir yere kadar herhalde.
herkesin çocukluğunda en azından bir kere denemiş olduğu eylemdir.
benim içinse sürekli 'in oradan, düşüp kafanı gözünü yaracaksın gece gece! bak yine çıkmış oraya ya! ben kime diyorum! bak getirtme beni oraya!' gibi konuşmalara neden olan eylemdir.
