zamanında yaptığımız mallıklardan bir tanesi, o zamanın en zevkli hareketlerden bir tanesi. yukarı çıkıp; " anne bak bak bak annneee." derdik hey gidi günler hey.
bu çocuk benimdir efenim. dün gibi aklımdadır... kollarımı ve bacaklarımı iki yana açıp kapı aralığına tırmanmam, başımı iki aralığın üstteki birleşim noktasına değdirmeye çalışmam... hey gidi hey... övünmek gibi olsun, uzun uğraşlar sonunda çorapla tırmanmayı bile başarmıştım. çocukluğumun efsanesiydi lan bbu. bilgisayara, televizyona pek düşkün bir çocuk olmamamdan mütevellit evdeki zamanımın büyük çoğunluğu oralarda geçti. bir de koridorumuz dardı, orda yapardım bunu. kafamı lambaya değdirince sevinçten deliye döndüğüm günü hala hatırlarım.
geçen yıl yine denedim bunu, olmadı. sanırım bir daha da olmayacak... elveda lamba, elveda kapı aralığı... sizi hep sevgiyle yaâd edeceğim...
çocukken defalarca yaptığım şeydir. Hatta artislik olsun diye tırmandıktan sonra elleri sabitleyip vücudu ters döndürdüğüm sevdiğim çocukluk hatıramdır.
spiderman hayranı çocuktur. özellikle misafir varken yalın ayaklarını kapı boşluğunun köşelerine koyup tırmanır ve sıpayyydıırrrmennnn naralarıyla ulaştığı en yüksek noktadan halının üstüne atlar.
