Utanmayın, savaş çığırtkanlığı yapan her vandala büyük küçük demeden, önce hakaret edin, sonra bu filmi izletin...
Savaşı görmüş ve yaşamış her canlı yaralıdır, ruhundan, beyninden yüreğinden... Hatta o ülke sokakları,kaldırımları bile yaralıdır bin yerinden. Insanları, en çokta çocukları yaralamayın efendiler...
kendi insanlığımızdan, büyük olmamızdan ancak yetişkin olmayı başaramamızdan bizi utandıran film. hakikaten çocuklar ne kadar masum ve biz onlara neler yapıyoruz, eziyet ediyoruz, hele hele filmdeki arkadaş canlısı çocuk beni benden almıştır, sırf arkadaşı mutlu olsun diye, gitmiş balıkları kırmızıya boyamıştır, kalmış mıdır böyle insanlık, arkadaşlık bizde var mıdır, sanırım uzun zamandır unuttuğum duyguları yaşattı bana, kesinlikle izlemenizi tavsiye ederim.
Duygusalların, hassas bünyeye sahip olanların, her şeyin etkisinde kolayca kalanların asla izlememesi gereken film. Ama yine de izleyin be. Taş kalpli ruhsuzları insanlığından utandırır en fazla.
Vicdanınızda, ezilen yüreğinizde, akan gözyaşlarınızda boğulup gidiyorsunuz.
Savaşların çocuklar üstündeki travmatik etkisi ele alınarak ortaya da böyle bol ağlamalı bi film çıkmış.
1 saat önce izlediğim. Irak savaşındaki çocukların dramını gözler önüne seren bir film. Bu zamana kadar izlememiş oluşuma kızdım. O çocuk bedenlere ağır değil mi o yaşananlar her karesi acı ve vicdanı sorgulatan bir film. En kötüsü de halkın abd yi umut kapısı olarak görmesi.(burası dahada acıtır içi başlarsın küfür etmeye Allah a yalvarmaya)
Beni en çok duygulandıran sahne kolsuz abinin kız kardeşine ve onun çocuguna sahip çıkışı ve kız kardesine kabul ettirme çabası oldu her şeye rağmen bir umudun oluşudur o çocuk. ama işe yaramadı halepceli kız umut edemedi yaşadikları buna izin vermedin çünkü o daha çocuktu..
Her biri ayrı tatlı masumlar köyün uyducusu olsun arkadaslari olsun hele şapkalı balıkları kirmiziya boyayan yok mu böyle öpüp öpüp yanaklarından sıkasım geldi.
Not: türkçe dublajı berbat izlerseniz orjinal alt yazili izleyin.
