dünya için belki de en büyük iyiliklerdir biri olacaktır. afrika daki çocukta avrupa daki çocukta bir olacaktır. biri para içinde yüzerken öteki sefalet içinde yüzmeyecektir. biri insanken diğeri de insan olacaktır. duacıyız.
kapitalizm in sonunun geldigine katilamamam. ama artik "eger kapitalizm sonuna gelirse neler olacagini " görebiliyoruz. su an icin daha "yutulacak bir sürü kücük balik" mevcuttur. o kücük baliklar da yenilip yutulduktan sonra, büyük baliklar birbirlerini yemeye baslarlar. en son tek bir balik kalir, onun beslenebilecegi bir balik artik piyasa da olmadigindan o da acliktan ölür.
yani kapitalizm in "büyük balik kücük baligi yutar" mantigi bastan sakattir.
sonrasinda ne olur, bu islemler nasil olurlar, onu da olaylar bize gösterir.
bütün kurumsallaşmış idealar yıkılmadan imkansızdır.
sermayeye yön veren güçler; kişilerin, sınırlı kaynakların bölüşümü sırasında kendi payına düşen bütçeyi kerteriz alarak siyasal tutum sergilemesi yerine kabile aidiyetleri ile siyasal tutum alması için ellerindeki muazzam gücü kullanmaktan çekinmeyeceklerdir.
örneklemek gerekirse, türkiye'de asgari ücretle çalışan kişiler, dört kişilik bir aileye sahip ise açlık sınırı altında yaşamak zorundadır.
lakin aynı kişiler, oy kullanırken kendisini net olarak ilgilendiren bu ölçülebilir-bilimsel değerler yerine, kabile aidiyetleri ile siyasal konum almaktadır.
açlıktan nefesi kokan, çocuklarının temel ihtiyaçlarını dahi karşılayamayan bir kişinin, kalkıp da üstüste akp'ye oy vermesi bunun birincil dereceden örneğidir. hadi kendince karşıt cenaha dahil olan kişileri de es geçmeyelim, pek sevimli bir chp'li de ilhan kesici'nin imf politikalarını kerteriz alarak oy kullanmaz, kendini ait hissettiği kabilenin selameti için oy kullanır.
velhasıl, temsili demokrasi sizin nasıl düzüleceğinize, sizi en makul şekilde kandıran kişilerin karar vermesidir. hali ile kapitalizmin kendini yenilemesi yolunda herhangi engel teşkil etme olasılığı yoktur.
