ülkeye, bölgeye ve milliyetlere göre farklı olmakla beraber gençlerin ayaklanmasını, sisteme isyanını engellemek ve onları sistemin kölesi haline getirmek için uygulanan taktiklerdir. türkiye için örnek vermek gerekirse, en önemli iki oyalama stratejisi okul hayatının ileri yaşlara kadar uzatılması ve iş sahibi olan gençlerin de türlü borçlanmalarla köle gibi çalışmaya mahkum edilmesidir.
açıklayalım.
ilk öğrenim düzeyine kadar inen sınavlara hazırlanma temaşası ve dersanelere mahkumiyetten sonra öğrenciler hayatta başarılı olmanın en önemli koşulunun çok çok çok okumak (okumak derken okul bitirmek) olduğunu zanneder hale gelirler. öyle ki, üniversite biter, "bak ama yüksek lisans yapmadın ki iyi bir iş sahibi olabilesin" denir. böylece 2-3 yıl daha oyalanmış olur. ardından bununla da bitmez ve doktora başlar. ya da işe girince "dur bakalım önce bir tecrübe kazan ki ondan sonra rahat edesin, medeni yaşam standartlarına kavuşasın" denir.
tabi ki iş sahibi olunca oyalama taktikleri bitmez. evlenmek, araba almak, ev döşemek için veya ihtiyaçların karşılanması için bankalardan krediler çekilir. kredi kartları ise alınan maaşların düşük olmasından dolayı son limitlerine kadar dolmuştur. yani bir sürü borca bulaşırsınız. bu borçları ödeyebilmek için de çalışmanız gerekir, işiniz insani standartlarda olmasa bile, maaşınız karnınızı zor doyursa bile. sisteme itiraz edip, karşı çıkıp "ben gidiyorum, kölesi değilim bu sistemin" diyemezsiniz çünkü sizi üç kuruşa çalışmaya mahkum etmişlerdir. "evlenin, yuva kurun" der ülkeyi yönetenler, çocuk yapmanızı ister. böylece kendi iç dertlerinizle uğraşır olmanızı ve sisteme yönelik bırakın eleştiri getirmeyi, algılamanızı bile engellemiş olurlar.
böyle sürüp gider hayat ve siz artık sistemin bir kölesisinizdir, kabul etseniz de etmeseniz de...
(bkz: facebook)
Gençlerimiz araştırmıyor, sorgulamıyor, üç boyutlu düşünüp neden sonuç ilişkisi kuramıyor. Bilgisayarın başında saatlerce oturup kültürel gecikmenin göbeğinde kendine yer buluyor; Ne manevi kültürünü uygulabiliyor ne de maddi kültüre katkıda bulunabiliyor. Sonumuzu hiç iyi görmüyorum. Bazen televizyon kanallarının gençlerle yaptığı anketler oluyor, oralarda görüyoruz hepimiz daha ülkenin başbakanını, cumhurbaşkanını, mecliste bulunan parti isimlerini vb. bilgilerden uzak, popüler kültürün kölesi olmuş, beyni uyuşmuş, kendini unutmuş bir nesil yetişiyor. Sözüm meclisten dışarı ama üstüne alınmak isteyene de mani olmam.
doğru bir önerme ve açıklama olmasına rağmen peki ne yapmalı sorusuna cevap vermeyen önerme. hayvan gibi okumadan da çalışmadan da bu sisteme dur denmiyor maalesef. halk hareketi de söz konusu olamaz. insanlar zıtlaşmaktan bir orta nokta bulamıyorlar fikirlerinde daha.
bunlar pek çoktur. hatta aristo politika'da, kapitalizm demeden, uzun bir liste de verir. bu listede kadınların ve kölelerin (lümpen kesim diyelim) kullanılması da vardır. şimdi bunlardan söz edersem, sözlükteki feminist duyguları incitmiş olurum ama, çevrenize bir bakın en azından, kapitalizm kadını nasıl kullanıyor; alışveriş, tüketim çılgınlığı, güzelleşme aptallığı vs derken, sistem yaşıyor ve insan yok oluyor...
çünkü kapitalizm buna ihtiyaç duymayan bir sistemdir. aksine sizin boş iş sandığınız şeyler olmasa dünyada yaşanacak kaosu bir düşünün?
enerjilerini, birikimlerini akıtamayan bir gençlik önce kendi ülkeleri için sonra dünya ve toplum için büyük tehlikedir.
buna sevinileceği yerde ''ama milleti oyalıyorlar yeaa'' demek, tamamen eski moda düşüncelerin esiri olmak demektir.
peki yok mu bir uyutma hali?
elbette var. düşündüğüz gibi değil yalnızca. gençlerin olayla alakası yok. türkiye'de gençler 80'den beri kalıplaştırılmaya çalışılıyor. ''aman siz siyasete bulaşmayın'', ''aman siz işinize bakın'' gibi sözlerle bastırılıyor. bunun öyle sistemle filan bağı yok. sadece gençleri sindirma operasyonu. bakın akp'nin ''kuzu''suna yumurta attı gençler ortalık karıştı.
beklenmeyen bir şey çünkü.
kapitalizm sistemli, programlı bir formattır. bunun belli sac ayakları vardır. bunları iyi bilirseniz aslında şu anda yüzlerce kişinin sizin yüzünüzden aç kaldığını anlayabilirsiniz. buna şimdi ''sistem ama yaaa, biz buna karşıyız'' dersiniz fakat 2 saat sonra sevgiliniz aradığında bir anda aklınızdan çıkar o idealizm.
ağzınızdan salyalar aka aka kıza/erkeğe yavşarken ezdiğiniz, sizin yüzünüzden okuyamayan, aç kalan hatta ölen yüzbinler aklınıza gelmez. gelemez.
işte o beğenmediğiniz sistemin besin noktası budur.
insani öğeler.
anti-kapitalist ideolojilerin bir türlü anlayamadığı bu sebeple de başaramadıkları şey, insani öğelerdir.
insan egoları olan, ihtiyaçları bulunan bir varlıktır. bu ihtiyaçları karşılayan en önemli yaşam tarzı neyse onu yaşarız.
oyalamaya gerek yok ki. zaten içinde olanı ortaya çıkarıyorsun.
kimin arabasının ne marka giydiği kıyafetin kaç para olduğunu düşünüp gençlerin sistemi eleştirmemesi ya da sorgulamamasıdır. sokağa inin liselere üniversitelere bakın öğrencilerin çoğu maddiyatçı onları bu sistem bu hale getirdi fakat sorgulamayarak bir hayat yaşanmayacağından suç gençlerde birazda.
facebooktan futbola kadar ne varsa kapitalizmin oyunu olarak görenler sizin idealinizdeki genç ne yapar? evet islamcılara göre 5 vakit namaz kılar biliyoruz, peki kapitalizm karşıtlığıyla nefes alanlar facebooksuz, futbolsuz, bir dünya sizce daha mı güzel? evet ne yapar kapitalizme karşı uyanmış oyunların farkına varmış bir genç günlük hayatında?
acaba şu anda sözlükte ne yapıyorsunuz? neden o değerli vaktinizi kapitalizmin bir sonucu olan ve patronuna çalışan bir sözlükte harcıyorsunuz?
