ürettiğiniz sanat, bunu ortaya koymak, kendinizi ifade etmek adına yapılması gereken her neyse bu bir tiyatro gösterisi, bir albüm, dans projesi vs. vs. için götünü yırttığınızda sanatınız şıklar arasında en altta kalır. bu işin çeşmenin başındakiler ,herkes histeri halinde bu üretimi nasıl cilalar, nasıl allar pullar, bir konsept içinde yedirip sıkıştırıp sattırırız derdindedir. buna da çok güzel isimler, branşlar bulunur. satmayacak birşeyin sanat bile olamayacağını iddia edecek kadar arsızlaşabilir, sanatçıyı genellikle kaçırırlar, küstürürler. onlarla çene yarıştıramazsın. çünkü emek ve enerji hırsızlığının orospularıdır onlar, her şeye verebilecekleri ezberleri vardır. hatta projesi klasik normlarda satma kriterlerine sahip olmayan sanatçılar mümkünse üretmesindir ki o satma kriterlerini de ne derece iyi bildikleri ortadadır. eğer ülkemizi baz alırsak. binlerce çöp proje, kayıp isim ve küskün insan. ama kapitalizmin bu duygusal ayaklarla uğraşacak zamanı da yoktur çünkü kapısında etini, sütünü, yağını hemen o an sömürtmek için hazır ateşli ve her şeyini vermeye hazır birileri fazlasıyla mevcuttur.
