bugün vahim bir konuya temas etmek istedim sevgili pıtırcık ve bu konun ahvalinin anlatabilmek ve konunun içini doldurabilmek adına biraz sonra sana türlü arguman ve tanımlar sunacağım. yanaş hele,
sanayi devriminin gerçekleştirilmesi ile birlikte şaha kalkan kapitalizm, üretimi azami seviyeye ulaştırırken, insan emeğine karşılık verilen değeri yerle yeksan etti. böylelikle bir çok işi makinelerin gerçekleştirmesi, istihdam sıkıntısı doğurduğu için ucuz iş gücü kavramı ortaya çıktı. zanaat anlayışı sona erdi. kapitalizm ile birlikte artık çok daha fazla sayılarda üretilen ürün, çok daha fazla insana ulaşmaya ve hitap etmeye başladı. ilk başlarda bu durum herkesin menfaatine gibi görüse de bir süre sonra sistem çatlaklar vermeye başladı. daha ucuza ve daha çok üretilen ürünün satışı, ucuz iş gücü nedeniyle insanların alım gücünün düşmesinden mütevvelit oldukça zorlaştı. arz - talep mdengesindeki bu sıkıntı artık çarkların dönmemesine mahal verdi. savaşı andıran rekabet ortamı da bu işin tuzu biberi oldu. fakat sistem bu durumu çözebilmek için insanların alım gücünü yeniden yükseltmek, verilen emeğe itibarını iade etmek yerine, üretim çıtasını daha da yükseltti. üretim çıtasının yükselmesi demek elbette ki kalitenin düşmesi anlamına gelmekteydi. fakat sonsuz insan talebine, sınırlı kaynaklarla cevap vermek gerekliydi. bu iktisadı tanım da yanlış anlaşıldı. orjinal ve kaliteli ürünle aynı işlevsel özellikleri gösteren daha ucuza mal edilmiş, düşük kalitede muadil ürünler yaratılmaya başlandı. artık insanoğlu düşük kalitede dahi olsa bile her şeyi kullanabilir hala geldi. gözü doymaz insanlık ihtiyacı olsa da olmasa da her şeyi alma ve her şeyi kullanma müsrifliği ile ihtiyacı dışındaki kitleleri tembelliğe alıştıran ürünlere talep ettikçe sınırlı sayıdaki kaynaklar hunharca kullanıldı. kalitesiz ürünler ucuz olduğu için alıcı buldu. bu ürünleri satın alan kullanıcılar çok kısa zaman diliminde işlevselliğini yitiren bozulan arızalanan araçları çöpe atarak yenilerini alma yoluna gittiler. kaliteli ürün üreten orjinal firmalar bu duruma karşılık vermek için yeni bir tanımlama getirdi. hizmet kalitesi.
hizmet sektörü dediğimiz bu düzenek maddi niteliği olmaksızın alıp satılabilen bir faaliyet anlamına geliyordu. doktorluk, avukatlık, satış sonrası ürünün tamir ve bakımı, konfor, konaklama vs. vs. gibi.
bu hizmet anlayışı kapitalizme uyarlanak rakipler arasında fark yaratabilme adına çehre değiştirerek, tüketiciye ihtiyacı dışında sonsuz hizmetler sunan bir sektöre dönüştü. böylelikle insanoğlunun içinde beslediği hayvanı doyurabilmek adına başlarda ekmek kırıntıları gibi çekici bu sektör zamanla insanların üzerine türlü zenginlikte boca edilmeye başlandı. tek katlı mağazalarda asansör hizmeti verilmesi, sizi daha satış alanına girmezden evvel çıtır hatunların, yakışıklı oğlanların karşılaması, restaurantlarda kişiye özel ve her seferinde heba edilen bir sürü gereksiz ayrıntı, satıcıların hizmet adı altında size kral - kraliçe muamelesi çekmesi gibi vs. vs. daha türlü menşei faaaliyetler sunulmaya başlandı.
oysa bu hizmet şekli maddi bir karşılığı olmayan somut bir meta değil, alabildiğine soyut bir duruştu. böylelikle insanların somut karşılığı olmayan karşılıksız olarak verilen hizmete ekstra paralar ödediler. merkez bankasının karşılıksız para basması nasıl paranın değerini düşüyorduysa bu durum da emek harcanarak elde edilmiş kazancın, emek harcanmadan buharlaştırılmasına yol açtı. insanlık fakirleştirilerek, somut bir karşılık verilmeksizin bu kapitalist vampirlere adeta boyunlarını uzatır oldular.
ama ben şahsen, bulaşık makinası alana ücretsiz sakso (oral seks ) hizmetinin verileceği o yakın günleri ihtirasla beklemekteyim.
