en basitinden insanın üreme ve neslini devam ettirme hakkını bile gasp etmesi.ne alaka diyeceksiniz; diyelim ki sevdiğiniz biri var ve evlenmek istiyorsunuz ama günümüz şartları hayat pahalılığı yüzünden evlenemiyorsunuz.
fabrika sahiplerinin temel yatırım ve işletmecilik kriteri karlılık olduğundan, işçilerin maaşlarına genel fiyat artışı ile aynı oranda bir ücret artışı yapılmayacaktır. mal fiyatları arttıkça fabrikada çalışan ve maaşı mal fiyatlarıyla aynı ölçüde artmayan işçiler alışveriş sepetlerini küçültmek ve yalnızca ekmek, su, kömür gibi temel ihtiyaçlarını öncelikle karşılamak durumunda olduklarından, kendileri için artık lüks olan kimi malları satın alamayacaktır. ya da işçilerin maaşları fiyatlar genel düzeyiyle aynı oranda artsaydı bile, bu artış değişken maliyet artışı olarak sermayedarlar tarafından takip eden süreçte yine mal fiyatlarına yansıtılacağından yine dolaylı olarak fiyatlar genel düzeyi tersi durumda da yükselecektir. her iki durumda da örneğin bir işçi yıllardır giydiği kazağın, ya da ayakkabının yerine yenisini alamayacaktır. toplumun çoğunluğunu oluşturan işçilerin, emekçilerin tüketimleri kademeli olarak azalacaktır. belli bir noktadan sonra malını satamayacağını anlayan tekstil patronunun elde ettiği kar oransal olarak azalmaya başlayacak ve bunun maliyetini de çalıştırdığı işçileri işten çıkararak karşılayacaktır. böylece düzenli bir gelirden yoksun hale gelen tekstil, beyaz eşya, otomotiv, elektrik, dağıtım sektörü vb. alanlarda çalışan pek çok işçi-emekçi çok daha fazla ürünü satın alamaz hale gelecektir. ayrıca fabrikada üretimi düşüren tekstil patronu birer üretim malı olan dokuma makinası siparişlerini iptal edecektir. bunun üzerine dokuma makinası üreten fabrikanın üretimi azalacak ve burada da işten çıkarmalar başlayacaktır. makine üretimi azaldığı için demir-çelik ve metalürji sektörü daralacaktır. yani buz dolabı üreten fabrika sahibi aşırı üretim yapmasa bile diğer sektörler aşırı üretim yapmış olacaktır. benzer şekilde başka bazı işletmeler de mallarını satamadıkları için daha önceden yatırım için aldıkları kredileri ödeyemez hale gelecektir. böylece kimi sermayedarların karlarına ortak olmak amacıyla verdiği borçları geri alamayan bankalar iflas edecek ve finansal kriz yaşanacaktır. ardından sermayedarların mülkünü korumak için var olan devlet, karları azalan sermayedarların zararlarını finanse edecek ve bunun yanında işsiz sayısı arttığı için kamu harcamalarının finansmanı için ihtiyaç duyulan vergi gelirleri azalacak, kamu gelir-gider dengesi bozulacak ve böylece takip eden süreçte bir de kamusal borç krizi yaşanacaktır.
