kapitalist düzenin hayatımızın her köşesinde, biz farkına bile varmadan bizi hizmet etmeye sürüklediğinin açıklanacağı yazıdır.
herhangi bir süpermarkette kendi ülkende ürettiğin (ki ülkemiz hala "gelişmekte olan bir ülke" olduğundan dolayı baya baya senin kendi ürettiğin ekmeği alıyorsun 1.25 tl'ye ve kimsenin sesi çıkmıyor. lan sen üretiyorsun bunu sen...
elin almanyalı'sı çin üretimi olan bir telefonu 450 dolara alıp üstüne birde 1400 euro asgari maaş alıp mis gibi hayat sürerken biz sefalet çekeriz. bir maaşıyla üç tane telefon alabilen asgari ücretli alman bir yana, iki maaşıyla bir telefon alabilen biz bir yana.
batmış olan yunanistan'da 600 euro asgari ücret varken, "batı'nın kıskandığı türkiye'de" 400 euro asgari ücret var.
güzel kardeşlerim kendimize gelelim. bunun yanında japonlar teknolojide çok çok ilerde olmalarına rağmen kitap okumayı o bizim son modelini kaçırmamak için elimizin ayağımızın titrediği telefonlara tercih ediyorlar. önemli olan toplumun bir şeylerin farkında olmasıdır. amacım konuyu siyasete bağlamak değil o parti veya şu parti önemli olan toplumun neler istediği ve önüne konulan şeyin ne kadar yararına veya zararına olduğunu farketmesidir.
demin yoldan yürürken iki amca şunu konuşuyor. "kime verelim başka parti mi var sanki?" "mhp'ye verin" diyor genç bir adam. yaşlı amca dönüp şunu söyledi "mhp'yi sevmiyoruz biz" artık millet öyle bir kafaya gelmiş ki olan düzenden vazgeçemiyor. yani başka seçenek bile düşünemez hale gelmiş insanlar. tamam senin siyasi görüşün budur başkasınınki odur fakat kendi oy verdiğiniz partilerinize futbol takımıymış gibi bağlanmayın. körü körüne bir şeyleri savunup peşine düşmeyin. kapitalist düzenin ve o "gavur" dediklerinizin oyunlarına gelmeyin.
