genclik yıllarında sağ sol çatışmalarından nasibini almış 12 eylülzede vatandaşlarımızın 30 yaşlarından sonra buluştukları ortak nokta olan kapitalist düzende mutlu olmasalarda öyle görünerek yaşamaya devam etmek zorunda olan kişi topluluğu.
kapitalizm, bireylere kendi emeklerinin karşısında kazandıkları paraların karşılığında güven vermektedir. daha doğrusu verdiği rivayet edilir. işte bu güvenin kendisinde olduğuna inanan insanlar -ki buna bireylerin inandırılış metodu da değişik yollardan olmaktadır- farkında olmadan kapitalizmin çok güvenli bir rejim olduğunu idda ederler. eğer güvendeysen mutlu olabilirsin. falan filan işte. anlatmak istediklerimin başlığı bu değil sanırım.
eninde sonunda mecbura kalınandır... hiç sevmesekte istemesek de bi yerde kaçamadığımızdır.. ama yine de kahrolsn kapitalizm kahrolsun amerikan emperyalizmi dememiz gerekmektedir...
(bkz: kapitalizm ile savaşmak için kapitalizme muhtaç olmak)
Kapitalist dünyanın piyon taşları olan insanlardır. "Anam bizi öne koydular , demek adam edermişiz" diye düşünür ancak arkalarında yer alan şahı korumak için değersiz pilsikler olduklarını hiç anlamazlar. Bu yüzden de çok mutludurlar. "Hakkını yiyorlar la mal" dersin "amaaan başka yerde sanki hiçmi yenmiyor. hem iş bulmak kolay mı" gibi akıllara ziyan cümleler sarfederler.Polyanna mı desem , pinokyo mu , hanselle gratel mi yoksa sadece salaklar mı? Ne dersem diyim mutlular abi...Bana b.k yemek düşer.
parası bol, tuzu kuru olan kesimdir. "kapitalist düzende herkes güllük gülistanlık yaşıyor" diyen kendini kandırmış olur. ondan sonra işsizliğin suçunu kadınların çalışıyor olmasında , varoşlarda sefaletin suçunu sadece başka illerden göç edenlerde aramaya falan başlar; toz kondurmaz cici kapitalizmine.
