kapağı bir yere atmak, 19. yy sonunda anadolunun çeşitli kentlerinde ortaya çıkmıştır. Rivayete göre mahallede gazoz kapaklarını ezip onlarla kendilerine bir oyun icat eden yaşları 7 ila 14 arasında değişen çocuklar, kapakları en uzağa fırlatmaya çalışmaktadırlar. en uzak aynı zamanda en iyi yer manasına gelmektedir. Kapağı en uzağa fırlatan çocuk " kapağı iyi yere atmış" sayılmaktadır.
istediği veya herhangi bir kurum ya da okula yerleşmek manası taşıyan bir deyimdir. istenilen olduktan sonra da "ee kapağı attık da şişeyi ne yapacağız" sorunsalını beraberinde getirir. akabinde şişe genelde münasip bir bölgeye patlar, gerçek dünyaya uyandırır ve durumdan hoşnut olmayan beyin fantezi dünyasının kapıları yeniden aralar.
