manisa davasi saniklari olan genclerimizin de, bayragimiza kendi kanlariya renk veren kirsehirli genclerimizin de yaptiklari tasvip edilecek isler degil. bi arkadasin dedigi gibi herkes kendi isine bakmali. lise ogrencisinin gorevi ders calismaktir. yoksa, babalarimizin dedigi gibi ve hep olageldigi gibi sonra basimizi tasa vururuz. o zaman ise is isten coktan gecmis olur.
tehlikeli yerdeki gençler. adam öldürerek vatan kurtarma zihniyetine yapışıp kalırsalar, işte bu vatan o gençleri kaybetmiştir demektir. vakti zamanında da nifak tohumlarını yutup kardeşlerini öldürenler vatan kurtardıklarını sanıyorlardı.
üniversitede burs verilecek liselilerdir.
bursu veren de bir şehit ve gaziler derneği.
her şeyin şekilciliğe endeksli olduğunu gördükçe insan çıldıracak gibi oluyor.
genç beyinleri kanla suluyarak yetiştirmeyi seviyoruz övüyoruz
onlarda daha çok taktir toplamak için bayrağı kana bulayıp daha fazla alkış istiyorlar .
herhangi bir şiddet unsuru barındırmayan ufak bir jest olmasına rağmen konu sıkıntısı çeken köşe yazarlarını ve eleştirecek olay arayan entry sıkıntısı çeken yazarlarımızı oldukça sinirlendirmiş hadise; altı üstü canımız bu vatana feda olsun şeklinde bir jesti bayrağı kanlarıyla boyayarak yapmışlar, bunun ne alakası var savaş çığırtkanlığıyla?
sembolizmden ve değerlerden bihaber iki üç şerefsizce şovenist bir şov ya da ergen hareketi olarak değerlendirebilecek ama özünde fedakarlığı, göze almışlığı, adanmışlığı, millet olma azmini simgeleyen bir eylem gerçekleştirmiş liselilerdir.
kendilerini ortak hislerle kabaran yürekleri ve temiz dimağları için takdir etmek gerekir ki makam ve mevki sahibi, akıl ve fikir sahibi komutanımızda aynen öyle yapmıştır.
bana stand up yapma laptoppppp derecesinde kızdım. bayrak kullannılamaz. evet içinde bir parça içtenlik vardır ama sana bana faydası olmayan bir şey vatan kurtarmaz.
