evvala kanki ilişkisi olan tüm insanlardan ti-ti-ti-tiksiniyorum..*
evet yavrum hayatın bir köşesinde kendini sosyal ilişkisi uzmanlığa adamış gençler görüyorum. bu gençler mahellede bakkalla, okulda güvenlik görevlileriyle, kurumlarda 4/2 kademeli memur adamlarla ilişki kurmayı matah sanıyor. hepsini kınıyorum ve onlara laflar hazırladım. ama şimdi bizim konuyu incelememiz için soruna derinlemesine nufuz etmemiz gerek. onun içun tüm bu sorunların baş gösterdiyi okul kantinine gidiyoruz..
bu arkadaşları faretmemiz çok kolay sevgili gençler. şimdi biraz geriye dönün ve kantin tezgahının önünde tost çay sırası beklerken tezgahın arkasına geçip: salına salına hareket eden, adeta kendi mutfağında yemek yapan ev hanımı kıvamında rahat bir çocuk göreceksiniz. gördünüz mü? işte konumuz tam olarak bu çocuk. bu çocuk binbir çekilmez muhabbetle kantin sahibini tavlamış ve kendi aralarında bir samimiyet oluşturmuştur. bu samimiyet çocuğa; kendi tostunu kendi yapabilme, ekstra malzeme, sınırsız ketçap mayonez, kendi kolasını dolaptan en soğunu seçebilme derecesinde selfservis imkanı doğurmuş olmakla beraber eliyle kantincinin omzunu sıvazlama hakkı da vermiştir. bu çocuk artık okul hayatı boyunca kantini bir mutfak gibi kullanarak hal ve hareketlerinde bir takım değişiklikler gösterecektir.
kantin televizyonun kumandasını eline alıp istediği kanalı açabilcek kadar kankidir artık bu şerefsiz. kantin içinde memleket bizim mına koyim havasında dolaşmakta ve milyonlarda kişi içinde sümük fırlatan on servet rahatlığındadır. bu tiplerin hepsiden nefret ediyorum. allah hepinizi 4/2 den b kademeli memur yapsın. şerefsizler.
kantinde duran soğuk bonfritleri elinin tersiyle iterek, "mehmet abi patlat ordan sıcak sıcak fritözden yeni çıkmış altın sarısı renge sahip patateslere sahip olan bir bonfrit!" deme cürretini kendinde bulan insandır.
(bkz: ben) *
