saf anlak kavramlarının "görü"ye nasıl uygulanabildiklerini anlatan aşkınsal bir tasarımdır.
kant'a göre nesne bizim dışımızda bir yerde değil, kendinde şey de değildir mirim, aksine kendi zihnimizin tasarımlama yetisi ile beraber verilidir... burada sorun artık nesnenin verildiği tarz olarak duyusallık ile onun düşünüldüğü kip olarak anlağın ya da "görü ile kavram"ın bir araya getirilmesidir. nasıl ilişki kurarlar bunlar?
hülasa; Kategoriyle görünün yani "kavram ve duyuların" çakıştırılması da ancak "imgelem"in bir ürünü olan şemalar aracılığıyla olmaktadır. Kategorinin görüye uygulanabilmesi, ikisiyle de türdeşlik özelliği gösteren bu üçüncü aşkınsalın olmasıyla olanaklı olmaktadır.
