hayatımda okuduğum en kitap. sıfat bulmakta güçlük çekiyorum. öyle herkese tavsiye edilecek, evde orta yerde bulundurabilecek bi roman değil. annemin beni doktora götürecek kadar kitap okuyan biri olarak şunu rahatlıkla söyleyebilirim ama, bu kadar sarsıcı bi şey daha önce okumadım.
"modern insanın içini kemirip onu yaşama zevkinden alan sorunun ne olduğunu biliyorum ben. o içlerindeki tanımlayamadıkları hastalıklı boşluğun sebebini söylememi ister misiniz? takım elbiseli erkekler, yüksek topuklu kadınlar, yüzlerinizden salınan akasya gerginliğini saklayamıyorsunuz, görüyorum ben. Gözlerinizden bali akıyor, gülüşünüzde ölü doğmuş bebek kokusu var, yürüyüşünüz ıslak kum gibi bastığınız yere yapışıyor. Birisini öldürmemiz lazım çünkü. Bu olmamaşlığın tek sebebi bu. Öldüremiyoruz kimseyi. Öldürme güdülerimiz karşılanamıyor bizim. Çaresiziz. insanın en büyük açlığı giderilemiyor. Savaşlar bu yüzden vardı işte. insanlar birbirlerini öldürerek en doğal ihtiyaçlarını karşılıyor, ruhlarını feraha erdirerek doğanın işleyişini bozmuyorlardı. Olmadı hayvan öldürüyorlardı, vahşi hayvan avlıyorlardı, atılıyordu böylece içlerindeki gerginlik, pislik, nefes almaya başlıyorlardı. Birisini öldürmemiz gerek. Çok açık söylüyorum bunu. O boşluktan kurtulmak istiyorsanız bunu yapmanız şart. Bu yazdıklarımdan etkilenip de cinayet işleyen bir kişi çıksa yeter bana, tek bir kişi"
Kötü huylu, karaktersiz tabir-i caizse ciğeri beş para etmez insanlar için kullanılan isimdir.
Gerçek anlamıyla anemi hastaları için kullanılır. Yine bana bir sözü hatırlatır ki;
Hayatta üç şey kansız olmaz; "ihtilal, gerdek gecesi, biftek".
