daha 43 yaşındaydı teyzem. aylardır çektiği boyu ağrıları sonucu gittiği tüm doktorların verdiği ortak kararla boyun fıtığı ameliyatına sadece saatler vardı. hiçkimsenin farketmediği ya da şüphelenmediği kan değerleri raporunu izleyen doktorun yeni testler istemesine kadar...
sonuçlar gelmişti, kötüydü.. gırtlak kanseriydi küçük ve güzel teyzem. hayata sımsıkı sarılan, bana daha küçücükken gülmeyi öğreten, büyüdüğüm de aşklarımı dinleyen teyzemdi o benim. sarışın teninden, yeşil gözlerinden hiç görmedim yaş aktağını, o gün de akmadı. sadece ışığı söndü gözlerinin. istemedi kimseyi başında, hesaplaşmak istedi belki de.. ivan ilyiç'te öyle yapmamışmıydı. tedavilere başlandı çabucak, hepsinin adını akılda bile tutamayacağın kadar ilaç verdiler, hastane pencerelerinden izledi teyzem dışarda akıp giden hayatı, biri üniversiteye diğeri lise sınavlarına hazırlanan küçük evlatlarını. kemoterapi seansları başladı sonra, ama güzel saçları hiç dökülmedi teyzemin..
fayda vermedi, ve yemek borusunu delmek zorunda kaldılar. artık hiçbir şey yiyemiyordu. sadece hastalar için hazırlanmış özel besinler. gizli saklı yedik yemeklerimizi biz de. konuşamıyordu artık esksi gibi, ama gözleri öyle şeyler söylüyordu ki yüreğimizi ağırlaştırıyordu.
yazdığı iki cümle vardı o günlerde; çileğin tadını unuttum / hayatımda istediğim tek şey evlatlarım, kazandıkları okula giderken onların valizini hazırlamaktı, yapamadım ve sanırım yapamayacağım.
kocaman valizleri olsun istedim kuzenlerimin, teyzem özenle hazırlayıp göndersin istedim yavrularını. bunun için dua ettim, onun dökmediği gözyaşlarını akıttım gecenin an yalnız köşesine, teyzem duymasın diye.
boyun ağrıları artmıştı son günlerde yine, evet kanserin yanında boyun fıtığı da vardı ve ameliyat olmalıydı. artık yürüyemiyordu çünkü. oldu da. yürüyebiliyor, daha anlaşılır cümleler kurabiliyor, kuru olmayan gıdaları tüketebiliyordu. yeniden doğan bebeklere duyulan sevinç vardı evin her köşesinde.
ama bir sabah ananemizin feryatları duyuldu odadan. kızını kaybediyordu. yüreği ağlıyordu.değil kulaklara kılcal damarlara kadar hiseetiğimiz haykırışlar yayıldı odadan. son bakışı odanın kapısındaydı teyzmin. son bir kez hayata bize bakabilmek, evlatlarına sizleri seviyorum diyebilmek için.
Ruhun şad olsun teyze. seni çok sevdik, çok seviyoruz ve çok özleyeceğiz.
