benim açımdan mantık hatası, onlarında bu gerçekle yaşamaları ve olacakları önceden hazmetmeleri gerekir. hastalığı yakınlarımıza karşı kullanmak yani "nazlanmak" ise aptallıktır.
toplumdan dışlanma korkusu olan zihniyettir. herkesin kanser konusunda yeterince bilinçli olmaması, hastalarla aynı ortamda bulunma korkusuna kadar dönüşebildiğinden, çevresine göre doğru bir zihniyet de diyebiliriz.
kanser olduğunu saklayan zihniyet nasıl olsa gidicidir. "ben yanıyorum için için, onlar bari yanması."diyen bir fedakarlık örneğidir. hem yaşarken hem ölünce üzmek istemeyendir, tasarruf meselesi.
cesur kişidir. ne kendini düşünür nede olacakları. fedakardır bir kere çünkü acısına razıdır. onu kanser eden dertler sevdiklerine sıçramasın üzülmeye değmem diye düşünür. kendince haklıdır. öğrenemeyen yakınlarının ona sağlam ömürlerini vermesindense nefret etmesini tercih eder.
aslında bunun tamamen bizimle alakası vardır. tek korkusu insanların ondan uzaklaşacağını düşünmüş olması değilmidir ? biz türk milleti çok severiz kanser birisine acır tavırlarla bakmayı, konuşmayı hatta kimileri şu saçma düşünceyi benimsemiştir. ''bulaşıcıdır'' bu durumda saklamış olmak gerçekten en mantıklı tercihtir.
aynı zamanda bir yeşilçam klişesidir. esas oğlan veya esas kız kanser olur, ama illa ki bunu sevdiğinden gizler ve sevdiğini kendinden olur olmaz saçmalıklar yaparak soğutmaya çalışır.
kanser olmanın ayıp bir şey olduğunu falan sanan zihniyet galiba.
arkadaşımla konuşurken bana bağırsak kanseri ile ilgili sorular sormaya başladı ve sonunda öğrendim ki babasına bağırsak kanseri teşhisi koymuşlar ve bunu bana söylerken kimseye söyleme ama diye tembihledi, ben de peki demek zorunda hissettim kendimi. allah böyle hastalığı kimsenin başına vermesin, umarım herkes en kısa zamanda sağlığına kavuşur ama hala bunu neden saklamaya çalıştığını anlamakta zorlanıyorum. aksine bunu söyleyip tanıdık doktorlardan yardım alabilme, ya da daha ayrıntılı bilgi edinme şansı varken bunu saklaması ilginç.
