‘kanser hücreleri ölmeyi unutmuş olan hücrelerdir’
hemşire, royal marsden hastanesi
onlar nasıl ölündüğünü unuttular
boyuna uzatıyorlar ölümlü yaşamlarını
ben ve tümörüm can pahasına savaşıyoruz
umalım ikimiz de mortu çekmeden çözülür bu iş
ölmüş görmek isterim - ölmeyi
unutan ama kendisi yerine beni
öldürme planları yapan- tümörümü
ama ben unutmadım hâlâ nasıl ölündüğünü
tüm tanıklarım çoktan ölmüş olsalar bile
ama unutmadım hâlâ aklımdadır
tüm tümörlü sözlerini
için için yiyen, kör ve topal ama
yine de insanı yavaş yavaş tüketen
daha hastalık gün yüzüne çıkmadan önce
tümörü sahneye davet eden
kara hücreleri
ya hepten kuruyup ölecekler
ya da şakıyarak keyifle bildiklerince ilerleyecekler
sessizce gece gündüz çoğalacaklar
kim bilebilir ki son sözlerinin ne olacağını
