dus sokagi sakinleri nin cennet albümünün 4. parçası..
ne halde olduğunuzu anlayamazsınız önce , kavrayamaz zihniniz içinde bulunduğunuz durumu. sonra aynaya bakarken bulursunuz kendinizi. acıyarak kendine bakan bir yüz.. gözyaşları birikmiş içerde akmak için sebep bekler.. fonda kanrevan içindeyim.. " yağmur ıslak mazeretler yükledi büyüyen yangınıma , cehennemden düştüm hep beni hiç görmediler.. "
çoğalarak sesler geri gelir kulağınıza. aranan sebep bulunmuştur. kimse tutamaz artık gözyaşlarınızı içerde. direnmek boşuna.. ne zaman direndiniz de işe yaradı ki zaten? son bir yakarış , şarkının son sözü.. " kurtar ne olur , ne olur.. "
mükemmel bi şarkı olmasına rağmen murat yılmazyıldırım'ın içine ettiği şarkıdır. başka birisi söyleseydi çok daha fazla ünlü olurdu bu şarkı. ama yine de sözleri ayrı koyar, müziği ayrı.
bir kitapçıdaydım.. hani hep müzik çalınır ya.. kitapları süzüyorum.. bir sürü hayat var şu raflarda diye düşünüp.. hüznün doruklarındayım.. birden bir müzik başladı tarifsiz eşsiz bir müzik.. kaldım öyle şarkı bitene kadar.. beynimde o müzik çalarak geldim eve..
öyle acıtan sözleri vardı ki.. sayıkladım.. dinledim.. dinledim..hiç sıkılmadım.. şimdi kulağımda o var yine..
bütün ayrılıklar sabah olunca alıyor nefesimi..
kanrevan içindeyim.. gönlümünün derdindeyim..
insanın kanını donduran, acıyı bütün damarlarında, her zerresinde hissetmesine neden olan bir murat yılmazyıldırım klasiğidir.
"yağmur ıslak mazeretler yükledi büyüyen yangınıma". sözü ve tam o sırada çalan keman melodisi, insanı depresyona sokar.
lisedeyken resim hocamız çok dinletirdi fakat işte lise salaklığı anlayamadığım bir şarkıdır. şimdi dönüp bakınca ne çok şey kaçırmışım diyorum. ölmeden önce dinlenilesi şarkıdır. öyle ki murat yılmazyıldırım öyle bir seslendiriyor ki şarkıyı kendimi her an pencerenin pervazından sallandırasım geliyor.
her ne kadar düş sokağı sakinleri adı altında çıkan bir albümde yer alan bir şarkı olmuş olsa da , grup dağıldıktan sonra murat yılmazyıldırım'ın düş sokağı sakinleri adını kullanarak cıkardığı solo albümün depresif şarkılarından biridir. güzeldir tabiki.
tüyleri diken diken eden olağanüstü bir şarkı. cem adrian sesinden dinlemek gerek.
büdüt*:yukardan düşüyorsunuz, birazdan öleceğinizin farkındasınız sonsuz bir deniz görüyorsunuz önünüzde. denize baktıkça hem şiddetli bir acı hem de tanımlanamaz bir huzur duyuyorsunuz. işte böyle değişik şeyler düşündürüyor bu şarkı.
