iğrençtir. geldi bu olay başıma, zamanında en iyi arkadaşlarımdan biriydi, beni sevgilisine ödev sordum diye kıskanmıştı, o gün yanıma geldi onunla konuşmanı istemiyorum dedi. sen benim kankamsın dedim senin sevgiline ben sadece kardeş gözüyle bakarım dedim hayır dedi konuşma dedi. siktir lan dedim o gün bugundur konuşmuyorum.
şimdi.. buna değer miydi 10 gün sonra kızdan ayrıldı adam.
artık bu adama nası bi gaz verdilerse "kıskan olum kıskandığını hissettir kıskanmak süper hatta kıza burka giydir herkes görmesin tipini oje filan sürdürtme" bu ne lan evlendiniz mi anasını satiyim.. erken yaşlılık sendromudur aşırı kıskançlık.
kıskanç bünyenin kabına sığmayıp taşması halidir.fakat bir kanka da arkadaşı kıskanç mı değil mi bilir.biliyor da sallamıyorsa işte asıl kendsi kanka değildir.
içinde bir yerlerde, size karşı, bastıramadığı bir kıskançlıkta var demektir. Bu tip insanlar hiç belli etmezler, arkadaşlarını çekemediklerini. Ama her zaman o fesat düşüncelerle yaşarlar. Böyle durumlarda da, o çekememezlik, biraz gün yüzüne çıkar.
kendisine güveni ve dolayısıyla sevgilisi ve kankasına güveni olmayan insanın yapacağı şey. e madem güvenin yok neden o insanları en güvenmek gereken 2 kişi sıfatına sokarsın diye sormak lazım tabi. bu tür şeyler yaşandıktan sonra yavaş yavaş kankalık sınıfından çıkarılması gereken kişidir ayrıca.
kanka ile beraber gidilecek ve biletleri alınmış gösteriye kız arkadaşının da gelmek istemesiyle baş gösterebilir. Kankanızla aranızda;
+hacım x de gelmek istiyormuş nasıl yapalım?
-fark etmez beraber gidip başbaşa izleyecekseniz sorun değil benim yerime x le git.
+yok be hacı saçmalama senle yarın, ben x le beraber başka gün gidelim. Ama x üçümüz beraber izleyelim istiyor.
gibi bir diyalog geçip sizi kızla tanıştırmamak için nasıl kendi ile çeliştiğinin farkına varırsınız. Olayın devamında;
+hacı x gelmiyor.
-niye ne oldu da bir anda gösteriye bütün merakı sıfıra mı indi?
+öyle işte, bilmiyorum.
Bu diyalogdan sonra da kızı baskıyla fikrinden vazgeçirip rahatlamış bir kankanız olduğunu anlarsınız.
