1997 yılında moda olduğu söylenen kan kardeşinden türemiş sevmediğim bir laf. tek sempatik yanı çocukluğumdaki yapı kredi'nin reklamlarında kullanılan parmak kardeştir.
bir yurtseven kardeşler şarkısı ayrıca. çocukluğumda geri dönüşü olmayan izler bırakmış. ne zaman üzücü bişeyle karşılaşsam iç sesim "ağlıyorsun yine, içiyorsun yine, ne oldu ne oldu ne oldu söyle" diye bu şarkıya giriyor.
çocuktum o zaman oyun oynarken düştüm ve elim kanamaya başladı. Nerden görüp etkilendiğimi hatırlamıyorum ama en sevdiğim arkadaşıma gidip hadi kanat bi yerini kan kardeşi olucaz demiştim. Cesaretli çocukmuş iğneyi batırmıştı parmağına ve kan kardeşi olmuştuk böylelikle.
Daha bir güven vermişti bize bu ufak tören, bir de ciddiyet. Kanka olmanın verdiği sorumluluğu taşıdık yıllarca.
En nefret ettiğim arkadaşa hitap şekli. gerçi ben en yakın arkadaşlarıma bile ismiyle hitap ederim. burcumda da var bu özellik; insanlara canoşum, cicişim, babişim, aslanım(küçük çocuklara)vb. diyemem. illa diyceksem bilader derim. böyle insanın ağzına iyi oturuyor.
her koşulda sadece iyiliğini iyi olmasını istediğin kişidir. yıllardır dikiş tutturamamış bir baltaya sap olamamış devamlı kaybeden biri de olsa sana hiç bir faydası bile olmasa kankandır işte atsan atılmaz satsan satılmaz. ama kendini en zayıf çaresiz hisettiğinde de ilk onu ararsı.
kısaca varlığı yeter.
