kandil simidi denen pastahane mamulü yiyeceğin sadece kandil adı verilen ve islam dinince mübarek kabul edilen günlerde simitçisinden fırınına bütün unlu mamul satan satıcılarda satılıp diğer günlerde piyasada bulunmamasından hareketle ortaya çıkması muhtemel bir yanılgıdır. bu yanılgıya ergenliğe henüz erişememiş, hatta kendisinin dünyaya gelişini leyleklerle ilişkilendirmekte olan çocuklarda rastlamak gayet mümkündür. kandil simidi geleneğinin ülkemizde ne kadar zamandır yer aldığını bilmemekle beraber kendi bulunduğum yaş jenerasyonu mensupları kendi çocukluklarında kandil simidi denen mefhumla tanışma şerefine nail olmuşlar, hatta kandil diye bir olgudan bu yiyecek sayesinde haberdar olmuşlardır. hele ki aileleri bu çocukların bu dini güne önem vermekteyse ve çocuklarını da sevap-günah gibi kavramlara aşina hale getirmişlerse çocukta sevaba girme adına bir şeyler yapma isteği uyanacaktır. işte tam da çocuk aklıyla bu özel güne ait ozel yiyeceği tüketerek kendini avutabilecektir. ama bir de çocukluklarında edindiği bu alışkanlığı bilinçaltına yerleştirip yetişkin hale geldiğinde ise kandil gününe hürmeten gidip kandil simidi alıp yemeyi ibadet gibi gören kişiler vardır. bunlar iki gruba ayrılır: 1-) dinle hiç alakası yoktur; bu kişi kandil simidini de dini bir obje kabul edip yiyeceği varsa bile bu simitten imtina eder. 2-) içinde dinsel birtakım dürtüler olsa da dini sistemde yaşamaktan uzak bir kişidir. bunlar kandil gecesinden önce simidini alır; akşam da çay ve televizyondaki kandil yayını eşliğinde simidini tüketir. bu ikinci gruptakiler aynı zamanda namaz olarak sadece cuma ve bayram namazlarını bilen ve kılan; ramazanda orucunu tutup diğer 11 ayda alkol de dahil olmak üzere ne varsa tüketen kişilerle aynı kişiler olarak göze çarpmaktadır...
