hezarfen ahmet çelebi: ulan bi kanatlarım olsa.
padişah: hayırdır ahmet, ne mırıldanıyon?
hezarfen ahmet çelebi: hiiç.
padişah: du bakalım, nasıl olsa çıkar kokusu.
kanatlarım olsa bir martı kadar özgürce uçardım,
kanatlarım olsa bir melek kılığına girerdim,
kanatlarım olsa asla yeryüzüne inmezdim,
kanatlarım olsa insanlardan uzak olurdum,
kanatlarım olsa bambaşka bir dünyada
bambaşka bir hayatın içinden
bakardım yaşamaya...