.
-
ümit yaşar oğuzcan şiiri.
bir zakkum bahçesi bir kan denizi
yaşamak bildiğimiz, darmadağın
sabırla işlemek ölüme kendimizi
teni alıştırmak soğukluğuna toprağın
iple çekmek gecelerden şafakları
sonra koşmak o büyük geceye doğru
bir gün kanımızla beslemek toprakları
ve yaşadıkça hiç ölmemek korkusu.
