çok kızdığım, hatta hakaret üstüne hakaret ettiğim, böyle çocuk mu olur şimdiden dayak manyağı yapıcaksın dediğim, lakin röportajını dinleyince beynindeki kist dahil birçok rahatsızlığını öğrendiğim kendimden utandığım önyargılarımı sikeyim dediğim ve bütün türkiye olmasada uludağsözlük yazarları önünde özür dilemek istediğim çocuktur kendisi. evime çok yakın hastanelere gidip geliyormuş. olurda karşılaşırsam yüzyüze kendisinden özür dileyeceğim. umarım iyileşir ve benim göt oluşumu çifte katlar.
çocuk masumiyeti terimini yerle bir eden videodur. güldürmemiştir.
aksine acıdım bu çocuğa. gerçekten acınacak halde çünkü. nasıl ebeveynler var anlamıyorum, nasıl çocuk yetiştiriyorlar? bu çocuk ne olacak ileride? köşe başında elinde tespih, iki lafından biri küfür, milletin karısına-kızına laf atan o acıyarak baktığımız tiplerden olursa şaşırmam. ailede iş yok çünkü. toplum içinde öyle küfür eden çocuğa sadece "ayıp" diyen anne baba, evde kahkahalarla gülüyordur.
hönküre hönküre küfür eden biri komik değil, acınacak haldedir. hele ki o ağız dolusu küfürleri eden küçük bir çocuksa!
biz küçükken kardeşimize "salak" bile desek babam dik dik bakar, annem "denmez öyle kardeşe!" diye çekişirdi. hele toplum içindeysek laf söylemelerine bile gerek olmazdı. bir bakışları yeterdi, oracıkta kıçımızın üzerine otururduk. korkudan mı? belki biraz korkudan, ama en çok saygıdan susar otururduk. annem "insan kazanmak en büyük hazinedir." derdi. bizde kaybetme korkusu vardı bu yüzden. anne babamızı, sevdiğimiz insanları küstürmekten, kaybetmekten korkardık. şimdikiler her şeyi o kadar kolay elde ediyorlar ki -insanları bile(!)-, kaybetmekten korkmuyorlar. bu çocukta o korkusuz korkaklardan biri işte...
yazık...
ustalara saygı kuşağında yayınlanması gereken videodur. ben bu yaşıma geldim böyle üretken küfürler edemedim saygıyla önünde eğilirim karşılaşsak, el kadar çocuktan ibret verici küfürler. ama onu yetiştiren annede gerçekten beyin yok beyin olsa o çocuk böyle küfürler edemez.
memleketin, memleketti ki ailelerin, memleket insanının algısının nasıl değiştiği görmemize sebep çocuktur.
bu yaşta bir çocuğun bu denli utanma duygusunu yitirmesi, böylesine sinkaflı küfürler sıralaması ailenin topluma birey hazırlama rolunun nedenli berbat bir hale geldiğinin göstergesidir.
insanların gülerek, yürü be nidaları ile bu halden hoşnut olması daha da üzücü kısmı, bu hali şirin bulmaları algıların ne kadar zedelendiğini gösterir.
böyle aile ile, bu ailenin yetiştirdiği bu çocuk ile, bu çocuğa çanak tutan algısı kapanmışlar ile de bizi mutlu günler beklemekte , memlekete hayırlı uğurlu olsun ...
çocuğun annesine hitabı: hayır lan! sikerim sizin o olmayan beyninizi !
yürü be koçum diyenler, aynısından siz de nasip olur umarım.
terbiyesiz bir velettir, suc ailesinde tabi ki. olmayan beyninizi sikerim diyor adam aa çok ayıp diyorlar, bu yaşta babamın yanında etsem o küfürü tuvalet terligiyle ağzıma indirir. çocuk küçükken dile getiremediklerimizi söylemiş orası ayrı.
