öyle bir sızıdır ki bu, öyle bir acıdır ki, yaşayan bilir demeyeceğim.
kimi zaman anne-babanı kaybettiğinde gelir içine bu sızı. kimi zaman sevdiğin kızı başka bir erkekle el ele görünce... ama sızı hep aynıdır. "ok saplanmış gibi" derler ya aynı öyle.
insanı "ezel" gibi hissettirir. aldatılmış hissedersin kendini. yalnız hissedersin. terkedilmiş, boşlukta hissedersin. göz yaşları dolar göz pınarlarına. yanar gözlerin ama salmazsın o göz yaşlarını. delikanlılığa bok sürdürmemek için.
bırakıversen o gözyaşlarını rahatlayacak gibi hissedersin. ama öyle olmaz hiç bir zaman. akan her damla içine dökülür. yüreğine toplanır. acıtır kalbini. sızlatır. sonra bir sıcaklık hissedersin kalbinde. "bu nedir şimdi?" diye sorarsın kendi kendine. intikam ateşidir o. eritir içten içe...
--spoiler--
en kötü bıçak yarası kalpte olandır. çoğu insan bunu atlatır ama kalp asla eskisi gibi olmaz. daima bir yara vardır, bir süre için bile olsa birisinin kalbinizin daha hızlı atmasını sağladığını size anımsatır. ve bu yara izini ömrünüzün sonuna kadar gururla taşırsınız.
--spoiler-- *
Her zaman oturduğum koltukta oturmuş dışarıyı izlerken ; içten içe bünyemi saran sızı. Yanınızda olmasını isterken kaçırdığınız zamanların da toplamıdır.
Ne kadar çok insan var ve ne kadar farklı hayatlar. Tanıyabildiklerimiz, tanıyamadıklarımız ve bazen çok geç tanıdığımıza inandığımız insanlar.
Bazen bir insanı tanıyorsunuz o kadar hızlı yükseliyor ve hayatınızın merkezine oturuyor ki ; kendi kendinize kızıyorsunuz. Neden bu kadar geç tanıdım diye. Her şey başlamadan yani hayatımızın hikayesinin önemli virajları gelmeden tanısaydım ne değişirdi ki acaba hayatımda diye düşünmeden edemiyor insan.
Sonrasında yakınınızda veya uzağınızda değişmeyen tek şey ; kalbinizdeki sızı. Geçmişi mi muhasebe etmeli yoksa geleceğe bir yol mu çizmeli insan ?
