bir gün vücut içindeki organlar aralarında bir patron seçme kararı almışlar. toplantı yaparlarken beyin çıkmış ortaya "ben patron olucam, hepinizi ben yönetiyorum" demiş. buna karşı çıkan kalp ise "ben kan pompalamasam, size kan yollamasam hiç biriniz yaşayamazsınız" demiş. Götte patron olmak istemiş. sonuç olarak beyini seçmişler. Götte sıçmamaya başlamış. iş böyle olunca atıklar içerde kalmış. vücut kokmaya ve bozulmaya başlamış. daha sonra beyin bakmış olmuyor. patronluğu götü vermiş. o günden sonra vücutlarıda dünyayıda hep götler yönetirmiş.
kalbin yönlendirme kabiliyeti olmadığı ancak kişiyi yaşatmak için belirli zaman diliminde kendine biçilen görevi yerine getirerek tik tak tik tak attığı düşüncesindeyim.
yıllardır süre gelen bir tartışmaya parmak basmakla kalmayıp eşeliyoruz
aslında aşk denilen sanrı bile beynimizin bir ürünüdür.
insanları fikirleri yürütür...
hissettiğimiz duygularda kalpten değil beyinden gelir.
her şey beynin fonksiyonları ve komutları dahilinde işler.
elimizi kaldırmak bile...
beynimiz hükmeder her şeye
nöronlarla sinir sistemiyle iletir ve elimizi kaldırırız.
kalp kan pompalayan bir organdır.
kirli kanı temiz kana dönüştüren bir hamamdır.
bilimde de böyledir.
bir insanın beyin ölümü gerçekleştikten sonra kalbi dilediği kadar atsın o insan yaşıyor sayılmaz.
tıpta buna bitkisel hayat denir.ama insan hiç bir zaman uyanmaz beyni durunca hayatı sona erer.
her şeye beyin karar verir.
peki o zaman aşık olduğumuzda neden kalbimiz acır neden böyle hissederiz.
çünkü hepsi bir sanrı.
evet hayal kırıklığı yaşadığınızı zıt fikirler düşündüğünüzü biliyorum.
ama böyle.
