bilmiyorum benim bir kehanetim mi yoksa herkese mi işliyor ancak hayatım boyunca ortaokul çağlarımdan beri kalbimi kıran kim varsa hepsi mi hayatta mutsuz, başarısız olur. hepsi mi yıllar sonra değerimi anlayıp arar. böyle az bir sayıda değil.
kimi zaman hiç acimadigim kimi zaman kiyamadigim durum. kimi zaman çok vicdansız oluyor insan kimi zaman karsinindakinin kalbini hissediyorda kiramiyor.
"başkalarının sarayına taş atmadan önce kendi kristalden yapılma sarayınızı korumalısınız ve sözünüzü ona göre söylemelisiniz. kendi kristal sarayınız yıkılmasın istiyorsanız başkasının sarayına taş atmamalısınız" demiştir bir düşünce insanı kalp kırmak hususunda.
ha bir de gül yunus emrenin deyişi vardır ki konuyla alakalı, tadından yenmez:
"gönül çalabın tahtı
çalab gönüle baktı
iki cihan bedbahtı
kim gönül yıkar ise"
bir de şu deyişi vardır:
"bir tek gönül kırdın ise
bu kıldığın namaz değil
yetmişiki millet dahi
elin yüzün yumaz değil" *
Hayatında ki tüm kişisel problemleri bana olumsuz bir şekilde yansıtarak, sürekli kalbimi kıran bir kişi.
Utanmadan, farkına varmayıp birde arayan kişi.
(bkz: küstüm küstüm konuşma benle)
