eli eline değdiğinde,o marifeti çok derinlerde hissedersin çoğu zaman.
"senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi
sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
seni aldım bu sunturlu yere getirdim
sayısız penceren vardı bir bir kapattım
bana dönesin diye bir bir kapattım
şimdi otobüs gelir biner gideriz
dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
bir ellerin bir ellerim yeter belleyelim yetsin
seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
durma kendini hatırlat
durma göğe bakalım"
`Ateşteyim ateşte ateşte
Aklım gitti bir kıza işte
Hayır mı şer mi bilmem ama
Ateşteyim ben ateşte`
ama asla ama assla unutulmaması gereken kısmı şudur; dunkaka dunkaka dunkaka dunkaka ....işte budur kalp atışındaki sevgili marifeti. dunkaka dunkaka dunkaka dunkaka .
