ozellikle ailenizin hemen hepsi hatta evet tamami, genci ve yaslisi olmak uzere bu sebepten hayatini kaybettiyse, insani daha bi telaslandiran sanci.
aniden ara ara bastiriyo lan, amcalarim, halalarim, dedem, babamin babannesi, babamin amcalari ve halalari istisnasiz bu sebepten gittiler, tum amcam ve halalarim cocukken. of ulan, uzmeyin beni lutfen..
bir şeye çok bağlanırsınız seversiniz ve o şey sizi terk eder... bu şey bazen bir insan olur bazense manevi değeri çok yüksek olan bir obje olur, her ne olursa olsun değer verdiğiniz şeyi kaybettiğiniz zaman duygularınız o kadar yoğunlaşır ki ruhsal olan acı fiziksel olan kalp acısına dönüşür ve sizi mahveder...
bana 'kızıl saçlarını deli gönlüme bağlamışın çözlülmüyor ucaolimbera' diye ağıtlar yaktıran, geceleri uyutmayıp günden güne hırçınlaştıran, kan kusturan, yaşama ve karşılıksız sevgilere lanet ettiren acıdır kendileri... çok severken terkedilmek, işte budur beni yıkan.
1 hafta boyunca yemek yememek, en son o dokunmuştu bana diye 1 hafta duş almamak..
geceleri ağlayarak uyanıp, ev arkadaşına 'nefes alamıyorum, hastaneye götürün' diyemeden pat olduğun yere serilmek..
saçma sapan isteklerde bulunmak, hastalık boyutuna gelmek. mesela '40 kere bana dön diye istersem belki döner ha?' gibi.. kafayı sıyırmakla eşdeğerdir.
en fazla1 hafta sürer, sonra ağrının geçtiğini hissedersin..
birkaç ay kimseyle beraber olamazsın.. birkaç ay daha. bir kaç derken..
1sene geçer.. 1.5 sene!
artık güvenemiyorsundur kimseye. he bir de korkarsın, ya kalbim acırsa diye.
ilk uçakla memlekete gider annene sarılıp ağlarsın. annen de seninle beraber ağlar, kurban olduğumun hatunu. ve sonra anne derki; 'ben beşiğini ağlaman için sallamadım! üzme kendini bebeğim'..
bir an da kafana dank eder.. gözyaşlarını silersin.. anneyle çıkarsın mersin'in sahiline beraber yakamozu izlersiniz..
