türkiye de bu gün bile şehit verilirken; dağda mehmetçiğe silah sıkana değil, mehmetçiğe ve türk devletine karşı tepki gösterenlerin dillerindeki türküdür.
bitmez bu türkü. bu türküyü söyleyenlerin yılan dilleri kesilmedikçe, yalan ve şerefsizlik uğruna yaşayanlar bu topraklardan göçmedikçe bitmez.
30 yıldır dinliyoruz, hala daha dinliyoruz.
en ucuzu, en bahtsızı, en rezili ise; aynı türküyü onlarla kolkola söyleyen türklerin varlığı. bu kadar globalleşen, ama öyle globalleşmek ki artık köşelerini kaybeden; bildiğimiz topa benzer halde dolaşan türklerin varolduğunu bilmek insana acı veriyor.
bu sözde türk, özde piç*lerin benim milletim varolduğundan bu yana varolduklarını göktürk kitabelerinden biliyoruz zaten. kendi içerisinde çelişen insanların üstün ve zeki olması gibi, bu kadar üstün bir milletin kendi içerisinde bu kadar çok hain barındırması da normaldir deyip geçiyoruz.
ama yürek yanıyor, şerefsizler benim orta asyadan getirdiğim halayı çekerek kalleşlik türküleri söylüyorlar hâlâ.
hiç utanmadan, hiç sıkılmadan; arsızca şerefsizce hem de. kadın, yaşlı, çoluk çocuk demeden kurşuna dizenlerin suçlusu olarak türk'ü, türk devletini işaret ediyorlar. sonra da kardeşlikten bahsediyorlar.
öyle bir oyun sergileniyor, öyle iğrenç türküler söyleniyor ki bu diyarlarda; biz iyice yalama olduk, gelecek neslin midesi kaldırmaz umarım. umarım onlar içerisinden sesi daha gür çıkanlar olur bu coğrafyada.
