akşam vaktidir, ders çalışıyorsundur, telefon çalar, arayan sevdiğin birisidir, başlarsınız konuşmaya... diğer yandan da kalemle bir şeyler karalıyorsundur, üstelik karalarken de her çizginin üzerinden birkaç kez geçersin. bir sürü saçma şekil arasında en anlamlısı kalp şeklidir.
ilk öğretim yıllarındayken de, yeni aldığın sulu/kuru/pastel boyaları denemek için ev, ağaç falan çizersin. iyidir, güzeldir ama bir yerlere de mutlaka kalp çizmişsindir.
başka bi' yerde, sivilceli ergen kızın birisi de parmaklarına veya converse ayakkabısına, ne bileyim, liseliyse eteğine, erkek arkadaşının kravatına falan kalemle bir şeyler çizer: kalptir o.
derstesindir, sıkıcı ama devam zorunluluğu olan bir derstir. kalem kağıtla buluşmuştur öyle veya böyle. yüzünü sol eline yaslarsın ve diğer eline de kalemi alıp o boş sayfaya kalp çizersin. *
kalp ile alıp veremediğimiz bir şeyler var aramızda yıllardır. her kalp birilerine işaret eder. belki de kırılganlığından dolayıdır hepsi.
bünyenin aşk isteğinin tavan yaptığı anlardır. yalnızlık hissi bin kat artar ve eline aldığın kalemle rastgele çizdiğin şeyler genelde kalp ya da aşk şiirleri olur.
