Hakıykat, o küfredenler zikri işitdikleri zaman az kaldı seni gözleriyle yıkacaklardı. Haalâ da (kîn ve hasedlerinden) «O, mutlakaa bir mecnundur» diyorlar.
Halbuki o (Kur'an bütün) âlemler için (mahz-ı) şerefden başka (bir şey) değildir.
başındaki nun'un, o dönemde insanların yazı yazmak için kullandığı mürekkep kabına benzediği ve onu temsil ettiği söylenir. zaten nun'dan sonra da içinde kalem ve yazma kelimeleri geçen ayet bulunur.
özellikle 41-42-43 ayetleri fazlasıyla dikkatimi çeken sure.
ayrıca ismi de çok güzel. kalem.
bir müslüman için çok sıkıntılı ifadeler var. ahirette düşeceğimiz o kötü durumun tasviri yapılmış. her gün çağrıldığı(ezan) halde, dünyada şeytanın-nefsinin bir takım oyalayıcı aldanmalarına karşı başı secdeye(namaz) gitmeyenlerin net şekildeki hallerinden bahsediyor.
önce bunu okudum geçtim zaten birkaç ayet sonra sure bitiyor kısa bir sure. sonradan içimden "lan" dedim dank etti döndüm geri. dedim bu ayet bizi(müslümanı) kapsıyor. halbuki öncesinde büyüklük taslayıp gaflet içinde olan birtakım zengin bahçe sahiplerinden bahsediyordu rab. iş birden iman edene döndü. çok güzel bir sure kesin okuyun.
"5,6. hanginizin deli olduğunu yakında sen de göreceksin, onlar da görecekler."
burada hz muhammed'e ve ilk inananlara deli dediklerine dair bir düşünceye kapılabiliriz ki doğrudur aslında. ama kimin deli olduğu mahkeme-i kübra'da ayan beyan ortaya çıkacaktır denmiş.
1. Nûn vakıf halinde sakin okunur. Üzerinde durulmayıp geçilmesi halinde, kırâetlerin çoğunda izhar ile, bazısında da gunneli veya gunnesiz idğam ile okunur. Ta ilk de geçtiği üzere, bizim için lügat yönüyle olmasa bile mânâ itibariyle müteşabih âyetlerdendir. Bunun görünüşü gibi hecâ harflerinden bildiğimiz "nun" harfi olmasıdır ki Rahman, Kur'ân isimlerinin sonunda olduğu gibi gunneli bir sestir. Bir nokta ile bir hokka ve çanak gibi daireyi andırır bir şekilde yazılır. ismi de, başı ve sonu bir olan lafzıdır.
Buna Nûn sûresi de denilir. Sahih kavle göre Mekkîdir. 52 âyettir. Kelime sayisi 300. Harf sayisi 1456.
surenin konusu;
Ibn Abbâs (r.a.)´dan rivâyete göre, Alâk sûresinden sonra nâzil olmustur. Müfessirlerin cogunluguna göre Alâk sûresinin ilk âyetleri nâzil ola-rak Fâtiha nâzil olmus, ardindan da Kalem sûresi.
Ebû Hayyâm Bahir´de der ki: Bu sûrenin önceki Mülk sûresiyle yakin münâsebeti vardir. Mülk sûresinde, Allâhü Teâla´nin kudret ve ilminin genis-ligine, saîdlerin ve sakîlerin durumlarina dâir seyler; Allâhü Teâla dilerse onlari batiracagi veya üzerlerine tas yagdiracagi hatirlatilmistir. Allâhü Teâla´nin haber verdigi bu seyler, Rasûlullah (S.A.V)´ in vahiy ile aldigi haberler oldugu, kâfirler de bunu kah sihire, kah delilige nispet ettiklerinden, Allâhü Teâla bu sûrede, Peygamberinin berâatini ve onlarin ezâlarina sabret-mesine karsilik ecrini büyütecegini belirterek O´nun pek büyük bir ahlâk üzerinde bulundugunu aciklamistir.1
Peygamber (S.A.V.) Efendimizin bazi sifatlarinin aciklamasini ve O´nun yalanlayicilara muhallefet etmekle mükellef olduguna dair ilahî irsadi kapsa-makta; sonra kâfirleri tehdit etmek icin bahce sahiplerinin hikayesi anlatil-maktadir. Bunun ardisira kâfirlerle tartismakta ve onlarin hüccetleri iptal edilmektedir. Bunu müteakiben de Peygamber (S.A.V.) Efendimiz, kâfirlerin ve müsriklerin eziyetlerine karsi sabirli olmakla emrolunmaktadir. Bununla bir-likte onlarin Peygamber´e Kur´an´a karsi siddetli bir öfke besledikleri de beyan buyurulmaktadir.
