yeni neslin "ne diyor lan bu" dediğini duyar gibiyim ama 90larda çocuk olmuş hemen hemen her erkek çocuğunun havalara uçmasına sebep olaydı bu. kale direkleri yoktu ama biz anlardık doksandan gol olduğunu. taç çizgimiz de yoktu ama taç kullanırdık oynadığımız alandan biraz uzaklaşınca top. güzeldi lan çocukluğum benim, düşününce. şimdikiler gibi "pes 2014 çok kötü olmuş" demez, bakkala gidip top alırken "abi bunların hepsi yamulmuş, yok mu düzgün bir top" derdik, o da tanıdık olduğunda gider arkadan sağlam top çıkarır verirdi.
90 larda çocuk olmuş herkes en az bir kere o olmayan 90 a takmıştır topu. zaten o dönem ben maradonayım diyince maradona da oluyordun 90 a taktım diyince de nasıl olsa aksini ispatlayacak kimse yoktu. o değil de çocukluk güzeldi be yazarlar.
Kalecinin boyuna göre değişir o direğin yüksekliği, değil maçı oynayanlar, mahallenin kelli felli abileri hala çözememişlerdir o direk muhabbetini.
(bkz: 80ler de çocuk olmak)
Tam doksanı tutturmak zor olsa da ara sıra gerçekleşen olaydır. Bu maçlarda çocuğun biri boş elini havaya kaldırıp kırmızı veya sarı kart gösterebilir.
rakip takim da ayni siddette ta$ ustu lan gol degil der. o an ki tartisma tum komsularin uyuyan cocuklarini uyandirir, sonrasinda camlara ko$an teyzelerin "gidin ba$ka yerde oynayin" tartismasina doner. hey gidi gunler.
