eğer olaya direk duygusal bakacak olursak hayatta en çok ilgilenip uğraştığım halde arkadaşımla sorun yaşamak diyebilirdim ama hayır.
benim için yıllar sonra kendimi gördüğüm andı sanırım. aksine ikna etmeye niyetli kimse de yok. ahh utanç verici bir itirafta bulundum. ne tatsız bir an benim için şuan.
sevdiğin birini kaybettiğinde, çok sevdiğin birinin artık seni sevmediğini anladığında, sevdiklerinle ilgili elzem bir hususta çaresiz kaldığında, birini kaybetmek için gün saydığında, ameliyathane önünde beklerken kötü haber aldığında, bir canlıya işkence yapıldığına şahit olduğunda, kötülerin kötülükleri yanlarına kar kaldığında, dostun ya da sevgilin seni aldattığında, birine yetemediğin için aşağılandığında, zulme maruz kaldığında, bu dünyada yapayalnız olduğunu anladığın bir anda vb bir çok acı yoklamasında kalp paramparça olur.
ama bu her gün olmaz, rahat olun.
Severek ayrıldığınız andır. Ona kalbinizi paramparça eder,büyük parçaları ellerine tutuşturur ve gitmesini izlersiniz. Bu ayrılığın sebebi ölümse kalbiniz zaten paramparça olmuştur.
birini seversin, çok seversin ama asla konuşamazsın. her gün birlikte olmak durumunda kaldığınız yerden ayrılma vakti gelir ve artık onu görmeyeceksindir. çok eminsindir görmeyeceğine. bu bir yandan iyi bir yandan kötüdür. şöyle ki;
*her gün görüp katlanmazsın, acı çekmezsin, unutmak için şansın vardır.
*her gün özlersin, acı çekersin, unutmak için şansının olup olmadığını sorgularsın
aradan üç sene geçer, son bir senedir aklına bile gelmemiştir. sonra bir yerde karşılaşırsın ve tüm günü, geceyi beraber geçirirsin. telefonlar alınır karşılıklı ve arada araşılır, mesajlaşılır. derken tekrar görüşürsün, görüşürsün ve bu giderek sıklaşır.
artık hayatındadır, sen de onun hayatındasındır. her şey çok güzeldir ve bu mutlu, şaşkın eder. mutluluğunu tadını çok kısa bir zaman yaşarsın ve sorgulamaya başlarsın; neden şimdi böyle oldu? neden bana böyle davranıyor? ben neden bu haldeyim? ben ne yapıyorum? biz ne yapıyoruz?...
mutluyken mutsuzsundur ve en çok kendini mutsuz eden şey paronayak sensindir. "ben neden fırsatım varken bu güzel zamanların tadını çıkaramıyorum?" sorusu hayatını sömürmeye başlar. dayanamazsın ve o'na yansıtmaya başlarsın. bu durum o'nu ne kadar istemese de kendinden uzaklaştırmaya başlar, ya da sen öyle sanarsın(!).
ve egona yenik düşer, ne yapacağını bilemez, saçma ve fevri davranışlarla o'nu aldatırsın.
bu belki de kendine verdiğin bir cezadır, o'nu görmemek ve bu durumu sonlandırmak için kendine engel koyuyosundur.
fakat anlatmak için kendinden çok emin bir şekilde karşısına oturduğunda o tatlı gülüşünü görürsün. hep öyle baksın sana, hep baksın sana istersin. anlatamazsın...
aradan mevsimler geçer ve bu durum artık kendini ölümüne kötü hissetmene neden olur. dayanamazsın. sinirini nereden çıkaracağını bilemezsin. geçersin karşısına anlatırsın her şeyi.
o sözünü bitirmeni beklerken, sen o'nun elinin sıcaklığını hissederken, gözlerinin içine bakarken gözünden akan yaşları fark ettikten sonra; elini çekip, çantasını alıp, sırtını dönüp gittiği an.
işte bu andır.
sevgiliden gözlerinizin içine bakarak " biriyle ya evlenirsin ya evlenmezsin bu kadar düşünüyorsam istemiyorum demektir, haksız mıyım" cümlesini duyduğunuz andır. Acıtır. kanatır.
binbir hevesle, heyecanla yaptığınız bir şeyi karşınızdakine sunuyorsunuz ve "hı iyi fena değil." şeklinde bir tepki alıyorsunuz. donuk bir surat ifadesiyle söylüyor bunları. sizin emeklerinizi hiçe sayarak. sizin ona verdiğiniz değerin farkında olmayarak. kendinizi aptal hissediyorsunuz fakat sonradan anlıyorsunuz ki aptal olan siz değil, karşınızdaki kişi. kısacası çok değer verdiğiniz kişinin size hiç mi hiç değer vermediğini anladığınız andır efenim.
aldatmamış olduğunuza için için yandığınız andır. aldatsaydım denilen her an kalbin paramparça olduğu andır. ya da aldatılmamış olduğunuza yanılan anlar bütünüdür. aldatmak ve aldatılmak ne de olsa. er ya da geç affediliyor, ama aşağılamak bir insanı affedilmiyor. ***
edit: bir dahaki sefere sayısız aldatacağım. o da aldatsın lan, bağlanma yok. evlenirsem bir gün her gece aldatacağım, o da aldatsın lan. biliyoruz ki affedilir, yalan mı? o zaman aldatmak ve aldatılmak gibisi yok. keramet aldatmakta karşılıklı. siz aldatmayanlar bence çok enayisiniz! sonra için için yanacaksınız, cehennem azabı gibi.*
- gitmem gerek.
+ gitme...
- kalırsam her şey daha kötü olacak.
+ gitme... düzeltiriz herşeyi.
- hayır! hiçbir şey düzelmeyecek.
+ yalvarıyorum... gitme.
- gitmeliyim. elveda...
sevdiğiniz insanın, tanışmanızı sağlayan bir deliliğinize, onca zaman geçen aşkınızdan sonra "zaten sen şunu yapacak karakterde biriydin" diyerek taa tanışmanızı borçlu olduğunuz deliliği kullanarak kişiliğinize laf ettiği andır....
sevgilinin herşeye isteksiz, soğuk oldugu an.
sevilmediğinizi hissettiğiniz anlar.
en güvendiğiniz insanların yalan söylediğini anladığınız an.
dost/arkadaş'ın iki yüzlü oldugunu öğrendiğiniz an..
