zamanında ortamların bayan şarkısıydı.
cinsiyet olarak değil, baydıran, yeter artık dedirten.
bir de ezgisi kolay, herkes söyleyebiliyor söyleyen gibi.
bir dönem her yerde duymak mümkündü bu şarkıyı. sabahın 7 sinde dikilmişsiniz otobüs durağına okula gitmek için. zaten sabahın köründe kalkmış olmanın verdiği moral mozukluğu, öfke hala üstünüzden arınmış değil. otobüs deseniz tıklım tıklım gelir. neyse binersiniz otobüse. bir yandan yaşam mücadelesi verirsiniz, bir yandan da kulağınıza bu sinir şarkı gelir. açmıştır elindeki telefondan liseli kızımız bu şarkıyı. akranlarıyla ve otobüsteki diğer yolcularla dinlemektedir. hayattan soğur insan o anda. akşam olur okuldan eve dönerken yine otobüste aynı yüzler, yine bu liseli kızımızın elinde telefon ve yankılanan "kalbime gömerim" şarkısı... bir zaman hakikaten baymıştı bu şarkı. güzel kardeşim sabahın 7 sinde neyin kafasındasın bu şarkıyı dinliyorsun? hadi illa dinleyeceksin bari kulaklıkla dinle. hey allahım.
Arabesk ruhun hepimizin içine ister istemez kazınmış olduğunu anlamama sebep olmuş şarkı. bokun üstüne konan sinek sayısı kadar türemiş olan arabesk pop şarkıcıların * albümlerindeki slow şarkı örneklerinden biri sadece demiş, iğrenmiş ve geçmiştim. Zaten her nedense türkçe müzikle bile bağlantımı uzun zaman önce büyük ölçüde koparmış bir insanım ben.Açtım arctic monkeys'imi,the strokes'umu, the kooks'u peşlerine dizdim, bildiğimden şaşmadım..
Derken bir gün yolda yürürken ruh halim ve beynimin içinde dönen düşünceler çağrıştı; birden ağzımdan bu şarkının sözleri dökülmeye başladı. O an varlığımdan şüphe ettim, görmezden geldim. Metamorfozumu durudurdum. illa arabesk dinleyeceksen aç bir radiohead oradan karşıla ihtiyacını quellioncuum deyip şerre karşı müstesna bir mukavemet gösterdim.
amma velakin yenik düştüm, şu an winampımda çalmakta.
Biliyorum ki bu şarkı da bir kaç haftaya kalmadan internet şişirimi şarkılar mezarlığına gidecek, hayatımdan geldiği hızla ayrılacak, mesele de bu değil zaten;
sadece içimde bir kıro varmış ulan'ın beyanatı.*
askerliğim boyunca ismail yk, yurt seven kardeşler ve cankan* ile birlikte peşimi bırakmayan söyleyenini ya da söyleyenlerini dahi merak etmediğim arabesk mi pop mu gerçek mi değil mi anlayamadığım parça.
ilk çıktığı zamanlarda (internette dolaşan ilk hali) insanın içine işleyen bi formatı varken albüm esnasında yapılan rötüş ve sözüm ona düzenlemelerle öldürülmüş, tabiri caizse içine edilmiş şarkıdır. bbg tarık'ın of deli gönül şarkısını bbg'den çıktıktan sonra değiştirip şarkının ruhunu bozması gibi bu da aynı hataya kurban edilmiştir.
iş arkadaşlarımdan günde üç posta dinleyipte, aslını bir türlü dinleme şansı bulamadığım nadide eser. (#1657333) dayanaraktan, "de haydin krolar el ele tutuşup, koro halinde son bir kez söyleyelim şu şarkıyı." diye haykırasım geliyor, lakin atıyorum içime, susuyorum...
