mardin medeniyetler zirvesi sonrası durumdur. sizlerin desteği ile kitaplar dağıttık güzel gözlü çocuklara yüreklerinizde ki sevginizi de götürerek, onlara sunarak. karşılıklı mutluluğumuzu kelimeler anlatamaz, çünkü çok şey var anlatacak ama anlatamam ki bunlar yaşanır ancak. sevgilerini gördüm, kara elmas o gözlerdeki ışığı gördüm. ben güneşi gördüm orada. sıcaklıklarını, misafirperverliklerini. "insan" a dair herşeyi gördüm. aziz dostum "dervisabdi" ve dünyalar güzeli insan, sevgili kardeşim "bajar" a çok teşekkürler. katkılarıyla o çocuklara destek olan siz güzel yazar dostlarıma teşekkürlerden bir demet. tam 4 okula yardımlarınızı ulaştırdık. ve 4 okula da, toplam fiyatı 3000 tl yi geçen projeksiyon cihazı yardımı yapılacaktır. adını vermeyen o güzel, o yüreği kocaman bir sevgili yazar dostum bunu karşılıyor, sizlerin şahsında teşekkürlerimi bir kez daha sunuyorum.
evet, çok şey var anlatacak ama yazamıyorum, duygusalım bu aralar belki de ondan. onları, oraları yaşamak gerek. işte ben bunu yaptım. tarifi imkansız duygular içindeyim. çünkü, kalbim mardin de kaldı.
seni seviyorum mardin
ez ji te hezdekim mardin
ene hübbek mardin
not: kitaplarınızı hala gönderebilirsiniz. oralar için hiç bir şey geç değildir.
bu hayatta önemli olan, zoru başarmaktır. kolayı herkes başarır. 17 ağustos depreminde, uzaktan ''vah vah yazık olmuş, 7.4 yetmedi mi? ay yardım etsek bareee'' gibisinden sözler sarf eden insanlar, ülkenin doğusuna da malesef aynı bakış açısıyla bakıyor. televizyonda, doğu da ki çocukların, ne kadar eğitimsiz ve ne kadar sevgiye muhtaç olduğunu görüp, yardım etmeyen insanlara kapak olmuş bir kalptir bu. nasıl ki marmara depreminde bazı düşünceli insanlar, binbir zorluğa rağmen olay yerine gidip, depremzedelere yardım ettiyse, bizim sözlüğümüzde de demeteren gibi düşünceli ablalarımız, abilerimiz, arkadaşlarımız, bu ülke zedelere yardım etmiştir.
insanımıza sahip çıkmassak, onları eğitimsiz ve cahil bırakırsak, onlar başkaları tarafından kandırılıp, dağlarda terörist olarak mehmetçiklerimizin karşısına çıkacaklardır. bırakın kendi vatandaşımızı, filistin'e bile yardım etmiş bir ülke olarak, kendi vatandaşlarımıza sahip çıkmalı ve onlarla ırkçılık yapmadan, birlik beraberlik içerisinde yaşamamız gereklidir.
mardine medeniyetleri zirvesine gitmiş bir yazar feryadı. nasıl olduğunu bilmiyorum ama eğer zaman müsait olsaydı ben de gidip öğrenecektim. neyse bir dahaki sefere artık.
bu feryat sadece sevgili yazar ablamız demeteren in değil, mardin e gitmek isteyip de gidemeyen, ancak oradakilere elinden gelen her türlü yardımı yapmaya çalışan kişilerin feryadıdır. ne kadar gidemesem de benim de aklım ve kalbim orada kaldı. orada yaptığın her şey için milyonlarca kez teşekkür ederiz demet abla.
keske ben de orada olabilseydim, kalbimi ben de orada birakabilseydim...
basta demeteren olmak uzere, karanliklari aydinliga cikarmak icin elinden geleni yapan herkese, bir kez de ben tesekkur etmek istiyorum.
sagolun, varolun. bir cocugun bile hayatini degistirebilmek, ona farkli bir bakis acisi kazandirabilmek tarifsiz bir duygu olsa gerek. siz onlarcasinin hayatini degistireceksiniz belki de...
plastik rüyalara dalmı$ken, sessiz harfleri cebimden tek tek çıkartırken, birisini gördüm. ufukta. bir çocuktu. sessizce ağlıyor, gözleri tüm durumu özetliyordu. kilisedeki papaz, camiideki imam, havradaki haham sustu, öyle kaldılar bir süre. mardin de sustu. susturulmu$tu belki de. ben, izmir'den binlerce uzakta bir yerde: erzurum'da, soğuk, ova, rüzgar. çocuksa gökyüzüne yay çiziyordu onca gücüyle: turuncu, ye$il ve biraz da mavi..
ruhum bedenimden çıkmı$, gökyüzünde kıvrımlar olu$turuyordu. ikindi sonrası, bir insan tanıdım: hoş ve kalbi kadar temiz bir insan. mardin'e kampanyaları varmı$. uzaktı. eksenlerimiz birdi, hepimizin. kilit bir soru vardı: ne yapabilirim ?
buraları yazları da serin olur, güzel memleket erzurum. yağmurlu bir öğleden sonrasıydı. hafta sonuydu. onca tela$ın içinde sevinerek kargoya gidebildim. ıslanıyordum. sorun değildi. olsun ve istediğim yerdeyim: kargo.
"kusura bakmayın, üstüm biraz ıslak, yağmura yakalandım da" - "ahh, sorun değil" "bunlar mardin'e, hanımefendi, burası da adres." - "evet, çok güzel"...
sadece bir tebessüm ettim. yine yağmur yağıyordu. durağa yeti$meliydim ama acele etmedim. izmir'de nereden bulacaktım böyle bir yağmuru, zaten ağır ağır yağıyordu, bir keman virtüyözünün kemanına naifçe dokunu$ları gibi..
sisli bir sabah, telefonuma gelen mesajla uyandım. kargo varmı$tı tam adrese. kahvaltı edemedim. öyle bir durdum. sessizce duvardaki tabloya bakıyordum, güldüm sonra çıktım dı$arı..
ve bir insan, yüce gönüllü, demet eren. ruhu, bedenine sığmıyor, duygularını bana anlatıyordu. kitapları tanımıştı. ince bir tebessüm kondurmu$. öğrencileri sevinç kaplamıştı. mardin, mardin, mardin...
ve onca yitik çocuğa, ellerine fırça alıp gökyüzünü boyayan mimar öğretmenlere, bu kampanyaya gönül veren, katılan yüce gönüllü insanların o sıcacık kalplerine selam ederim...
