mardin medeniyetler zirvesi sonrası durumdur. sizlerin desteği ile kitaplar dağıttık güzel gözlü çocuklara yüreklerinizde ki sevginizi de götürerek, onlara sunarak. karşılıklı mutluluğumuzu kelimeler anlatamaz, çünkü çok şey var anlatacak ama anlatamam ki bunlar yaşanır ancak. sevgilerini gördüm, kara elmas o gözlerdeki ışığı gördüm. ben güneşi gördüm orada. sıcaklıklarını, misafirperverliklerini. "insan" a dair herşeyi gördüm. aziz dostum "dervisabdi" ve dünyalar güzeli insan, sevgili kardeşim "bajar" a çok teşekkürler. katkılarıyla o çocuklara destek olan siz güzel yazar dostlarıma teşekkürlerden bir demet. tam 4 okula yardımlarınızı ulaştırdık. ve 4 okula da, toplam fiyatı 3000 tl yi geçen projeksiyon cihazı yardımı yapılacaktır. adını vermeyen o güzel, o yüreği kocaman bir sevgili yazar dostum bunu karşılıyor, sizlerin şahsında teşekkürlerimi bir kez daha sunuyorum.
evet, çok şey var anlatacak ama yazamıyorum, duygusalım bu aralar belki de ondan. onları, oraları yaşamak gerek. işte ben bunu yaptım. tarifi imkansız duygular içindeyim. çünkü, kalbim mardin de kaldı.
seni seviyorum mardin
ez ji te hezdekim mardin
ene hübbek mardin
not: kitaplarınızı hala gönderebilirsiniz. oralar için hiç bir şey geç değildir.
mardine medeniyetleri zirvesine gitmiş bir yazar feryadı. nasıl olduğunu bilmiyorum ama eğer zaman müsait olsaydı ben de gidip öğrenecektim. neyse bir dahaki sefere artık.
dünyalar güzeli olan ablamız 'demeteren'in müthiş gayret ve çabaları ile gerçekleşen, onun aklının mardin'de kaldığı gibi mardinin ve mardinlinin yüreğin'de sonsuza dek yer edinen ve asla unutulmayacak olan yazarımızın, bizleri en azından beni duygulandıran yüreğinden geçenleri sözlük yazarları ile paylaşması ve diğer dünyadan bihaber olan yazarlara örnek olmasını teminni ettiğim, gezi ertesi yaşadıklarını sözlüğe dökmesidir. *
(bkz: bu kalp seni unuturmu)
mutluluk vermenin mutluluğunu yaşamanın sonrasında o mutluluğu özleme ve tekrar yaşama isteğidir. bu mutluluk bu isteklilik herkese nasip olmaz çok şanslısın demeteren.
hayatı boyunca köyünden hiç çık(a)mamış bir çocuğa ya kitap verir, kalem verir, teknoloji verir, dünyayı-hayatı- gösterir, önüne bir hedef koyması için çaba sarfedersin ya da boşverir, eline silahı "sen" vermiş olursun.
demeteren, ülke olarak, kimlerin kuklası olduğumuzun, hangi araçlar kullanılarak çökertilmeye çalışıldığımızın farkında bir birey olarak, düştüğü mardin yollarından, gözünün ve gönlünün gördüğü tüm güzellikleri bizimle paylaşmış, varolsun.
sadece demeteren'in değil, bu bilinçte olan herkesin kalbi mardin'de, urfa'da, ağrı'da, sinop'ta, kırklareli'de... kalmıştır.
temennimiz, bu ülkede kimsenin kimseyi unutmamasıdır.
bu feryat sadece sevgili yazar ablamız demeteren in değil, mardin e gitmek isteyip de gidemeyen, ancak oradakilere elinden gelen her türlü yardımı yapmaya çalışan kişilerin feryadıdır. ne kadar gidemesem de benim de aklım ve kalbim orada kaldı. orada yaptığın her şey için milyonlarca kez teşekkür ederiz demet abla.
mardin'deki eğitime aç çocuklara elini uzatan gönül insanı yazarın özlem dolu haykırışıdır. dileriz ki bundan sonra sadece kalplerimiz kalır mardin'de. bu ülkenin gençleri vatani görevlerini yaparken sağlıklarını, uzuvlarını bırakmazlar o topraklarda.
plastik rüyalara dalmı$ken, sessiz harfleri cebimden tek tek çıkartırken, birisini gördüm. ufukta. bir çocuktu. sessizce ağlıyor, gözleri tüm durumu özetliyordu. kilisedeki papaz, camiideki imam, havradaki haham sustu, öyle kaldılar bir süre. mardin de sustu. susturulmu$tu belki de. ben, izmir'den binlerce uzakta bir yerde: erzurum'da, soğuk, ova, rüzgar. çocuksa gökyüzüne yay çiziyordu onca gücüyle: turuncu, ye$il ve biraz da mavi..
ruhum bedenimden çıkmı$, gökyüzünde kıvrımlar olu$turuyordu. ikindi sonrası, bir insan tanıdım: hoş ve kalbi kadar temiz bir insan. mardin'e kampanyaları varmı$. uzaktı. eksenlerimiz birdi, hepimizin. kilit bir soru vardı: ne yapabilirim ?
buraları yazları da serin olur, güzel memleket erzurum. yağmurlu bir öğleden sonrasıydı. hafta sonuydu. onca tela$ın içinde sevinerek kargoya gidebildim. ıslanıyordum. sorun değildi. olsun ve istediğim yerdeyim: kargo.
"kusura bakmayın, üstüm biraz ıslak, yağmura yakalandım da" - "ahh, sorun değil" "bunlar mardin'e, hanımefendi, burası da adres." - "evet, çok güzel"...
sadece bir tebessüm ettim. yine yağmur yağıyordu. durağa yeti$meliydim ama acele etmedim. izmir'de nereden bulacaktım böyle bir yağmuru, zaten ağır ağır yağıyordu, bir keman virtüyözünün kemanına naifçe dokunu$ları gibi..
sisli bir sabah, telefonuma gelen mesajla uyandım. kargo varmı$tı tam adrese. kahvaltı edemedim. öyle bir durdum. sessizce duvardaki tabloya bakıyordum, güldüm sonra çıktım dı$arı..
ve bir insan, yüce gönüllü, demet eren. ruhu, bedenine sığmıyor, duygularını bana anlatıyordu. kitapları tanımıştı. ince bir tebessüm kondurmu$. öğrencileri sevinç kaplamıştı. mardin, mardin, mardin...
ve onca yitik çocuğa, ellerine fırça alıp gökyüzünü boyayan mimar öğretmenlere, bu kampanyaya gönül veren, katılan yüce gönüllü insanların o sıcacık kalplerine selam ederim...
azmeden, başaran sözlüğümüzün medar'ı iftaharı sayın demeteren kalbini mardin de bırakmış, mardinin kara gözlü çocuklarına. ne mutlu ona, oraya sevgi götürdü, kardeşlik götürdü barış götürdü. demeteren sevgi tohumlarını mardinde attı, o tohumlar yeşerecek bütün ülkeye yayılacak başka demeterenler çıkıp ülkemizin başka köşelerin de yeşerecek seninle gurur duyuyoruz sevgili demeteren binlerce teşekkürler sana. iyi ki varsın.
demeteren'in kalbini mardin'in çocuklarının çalması durumu. ***
o çocukların sevincini görmek bile yetmiştir sanırım ablama. ellerine sağlık demeteren, sen bu işin peşinden koşmasan, kimse koşmazdı eminim buna. umarım bu, ardından gelecek bir çoklarının ilki olur. seneye başka bir mekanda, aynı amaçla görüşmek üzere.
emeği yadsınmayan yazarın mardinli çocuklarla buluşmasını anatan cümle. öte yandan ön yargılarım mardin de kaldı olarak da okunabilir olmasını ummaktayız.
(#5347619)
Yaz tatilini bodrumda o güneşin altında bronzlaşmaktansa, mardin de güneş bekleyen evlatlarımızı bronzlaştıran dostumuzun uludağ sözlükte efsaneleşen zirversinden geriye bakışı!
Sen nasıl mardini unutmadıysan, Mardin senide unutmayacak. Bir dahaki zirvenin isimini koyana kadar demeterene şimdilik kucak dolusu sevigler...
nick altındaki güzel entrylerden de anlaşıldığı üzere bütün iyi niyetiyle oralara gitmiş ve bizim yapamadıklarımızı, yapmaya cesaret bile edemediklerimizi yapmış, bizleri utandırmıştır. he utanmayanlar hala dalga geçme modunda olanlarda var, sizde bu ülkenin şaklabanlarısınız işte, sizde olmasanız çekilmez bu ülke...
çok sağol ablacım, sen var ya iyilik meleğisin. ''ez te hezdekim demeteren''
keske ben de orada olabilseydim, kalbimi ben de orada birakabilseydim...
basta demeteren olmak uzere, karanliklari aydinliga cikarmak icin elinden geleni yapan herkese, bir kez de ben tesekkur etmek istiyorum.
sagolun, varolun. bir cocugun bile hayatini degistirebilmek, ona farkli bir bakis acisi kazandirabilmek tarifsiz bir duygu olsa gerek. siz onlarcasinin hayatini degistireceksiniz belki de...
bu hayatta önemli olan, zoru başarmaktır. kolayı herkes başarır. 17 ağustos depreminde, uzaktan ''vah vah yazık olmuş, 7.4 yetmedi mi? ay yardım etsek bareee'' gibisinden sözler sarf eden insanlar, ülkenin doğusuna da malesef aynı bakış açısıyla bakıyor. televizyonda, doğu da ki çocukların, ne kadar eğitimsiz ve ne kadar sevgiye muhtaç olduğunu görüp, yardım etmeyen insanlara kapak olmuş bir kalptir bu. nasıl ki marmara depreminde bazı düşünceli insanlar, binbir zorluğa rağmen olay yerine gidip, depremzedelere yardım ettiyse, bizim sözlüğümüzde de demeteren gibi düşünceli ablalarımız, abilerimiz, arkadaşlarımız, bu ülke zedelere yardım etmiştir.
insanımıza sahip çıkmassak, onları eğitimsiz ve cahil bırakırsak, onlar başkaları tarafından kandırılıp, dağlarda terörist olarak mehmetçiklerimizin karşısına çıkacaklardır. bırakın kendi vatandaşımızı, filistin'e bile yardım etmiş bir ülke olarak, kendi vatandaşlarımıza sahip çıkmalı ve onlarla ırkçılık yapmadan, birlik beraberlik içerisinde yaşamamız gereklidir.
Bu yol kılıçtan keskin, Bu yol karmakarışık... Bu yolda yolcu bitkin, Tüm yolcular sıkışık! ... Bu yolda maşuk çiçek, Bu yolda sevgi ekik, Sevgiden sevda biçik... giden kaptan giden gemi...kalan deniz... Düşürmüşsün bir kere; Çiğneyip at istersen! Bak senin yerin nere! Korkma kalbimi göstersem..." Yitik bir yaşanmışlıktır bazen buruk anlar... geriye bir duygulu yaşam anları kalır elinde... her şeyden soyutlanmış; Gerçeği görmüş hayatla yüzleşmiş bir yaşam... Bir kırık kalp kalır geriye Gözpınarlarında hazır kıta iki damla yaş... gittiğin yerlerde kalır gözlerinle birlikte bir de kalp... ve en önemlisi Söz uçar sevgi kalır kalp kalır bir yerlerde... Kalbin sözü hiç ölmez. Hatta kalp söze ihtiyaç bile duymaz, kalbin sözü sevgidir. işte bu yüzden, SÖZ UÇAR, SEVGi KALIR kalp kalır bir yerlerde...
