Kalabalık yaşıyorum ama yalnızım; Zaman zaman bu sözün esiri olurum. Yine bu sözü iliklerime kadar hissettiğim, içimin acıdığı anlardan birindeyim.Bağırmak, konuşmak, dertleşmek istiyorum.Yüzlerce arkadaşım var ama hiç dostum yok:( Belkide artık dostluklar anlamını yitirdiler, belkide insanlar artık dedikodu duygularını tatmin için DOSTLUK kavramını hiçe sayıyorlar. Bilemiyorum..anlayamıyorum...anlamayı kabullenemiyorum.
Kötü bir duygu..Bezen eşinizle, ailenizle, çocuklarınızla bile paylaşamıyacağınız, sizi esir alan duygular yaşarsınız. Bunu aileden olmayan biri ile paylaşmak daha kolaydır.Bir arkadaşınızla paylaşırsınız, bi kaç gün sonra bir başka arkadaşınızdan duyarsınız, midenize kramplar girer ve dostum dediğiniz kişiye gidip NEDEN? bile diyemez, hesap soramazsınız.
Neti seviyorum, bu noktada bana bir dost gibi geliyor çok zaman. Çevremde kimse ile paylaşamadığım, ama paylaşmazsam içimde büyüyüp, canımı acıtıcak sırlarımı netten birileri ile paylaşabiliyorum. Netteki arkadaşım birilerine anlatmıyor mu? Belki anlatıyor ama bu umurumda olmuyor, nasılsa kimse beni tanımıyorki.
Elbette reelde dost gibi dostum olsun isterdim.Kaçımızın varki? O halde sanal dostlarla idare edebilmeliyim, ediyorumda.
Bir gün DOSTLUĞUN anlamını herkesin çözdüğü günlere erişmek dileği ile sevgiyle, hoşluklarla kalın.
